1. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งตรัสผ่านผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์เกี่ยวกับบาบิโลนและดินแดนของชาวบาบิโลนความว่า
2. “จงป่าวร้องและประกาศในหมู่ประชาชาติจงชูธงขึ้นประกาศออกไปอย่าปิดบังเลย แต่จงกล่าวว่า‘บาบิโลนจะถูกยึดเบลจะอับอายขายหน้ามาร์ดุคจะหวาดหวั่นขวัญผวาเทวรูปของบาบิโลนจะอัปยศอดสูและอกสั่นขวัญแขวน’
3. ชนชาติหนึ่งจากทางเหนือจะมาโจมตีบาบิโลนทำให้ดินแดนนั้นถูกทิ้งร้างไม่มีใครอาศัยอยู่ทั้งคนและสัตว์จะหนีเตลิดไปหมด”
4. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ในเวลานั้น ชนอิสราเอลและยูดาห์จะร่วมกันแสวงหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกเขาด้วยน้ำตานองหน้า
5. พวกเขาจะถามทางและมุ่งหน้ามายังศิโยนพวกเขาจะเข้ามาผูกพันกับองค์พระผู้เป็นเจ้าโดยพันธสัญญานิรันดร์ซึ่งจะไม่ถูกลืมเลือน
6. “ประชากรของเราเป็นแกะหลงทางคนเลี้ยงของพวกเขาได้พาพวกเขาให้หลงเตลิดไปและเป็นเหตุให้พวกเขาร่อนเร่อยู่บนภูเขาพวกเขาซัดเซพเนจรไปเหนือภูเขาและเนินเขาและลืมถิ่นที่พำนักของตน
7. ผู้ใดพบพวกเขาก็ขย้ำกินศัตรูของพวกเขากล่าวว่า ‘เราไม่ผิดเพราะพวกเขาทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นทุ่งหญ้าที่แท้จริงของพวกเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของพวกเขา’
8. “จงหนีจากบาบิโลนจงออกจากดินแดนของชาวบาบิโลนเถิดและจงเป็นเหมือนแพะนำฝูง
9. เพราะเราจะเร่งเร้ากองทัพพันธมิตรของชนชาติใหญ่ๆ จากทางเหนือมาสู้รบกับบาบิโลนพวกเขาจะเข้าประจำที่ต่อสู้กับมันบาบิโลนจะถูกยึดโดยคนจากทางเหนือลูกศรของพวกเขาเหมือนนักรบชำนาญศึกออกรบคราใดไม่เคยกลับไปมือเปล่า
10. ดังนั้นบาบิโลนจะถูกปล้นและโจรทุกคนได้ของมากมาย” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
11. “เพราะเจ้าผู้ปล้นกรรมสิทธิ์ของเรากระหยิ่มลิงโลดเพราะเจ้าร่าเริงอย่างวัวสาวย่ำนวดเมล็ดข้าวและส่งเสียงร้องอย่างม้าตัวผู้
12. มารดาของเจ้าจะอับอายขายหน้ายิ่งนักผู้ให้กำเนิดเจ้าจะอัปยศอดสูกลายเป็นผู้ต่ำต้อยที่สุดในหมู่ประชาชาติเป็นถิ่นกันดาร เป็นทะเลทรายอันแห้งผาก
13. เนื่องด้วยพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าบาบิโลนจะกลายเป็นถิ่นร้างไม่มีคนอยู่อาศัยทุกคนที่ผ่านไปมาจะตะลึงและเย้ยหยันเนื่องจากบาดแผลทั้งหมดของมัน
14. “พวกเจ้าผู้โก่งธนูจงเข้าประจำที่ล้อมรอบบาบิโลนระดมยิงมัน! ไม่ต้องออมลูกศรเพราะมันได้ทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า
15. จงโห่ร้องเข้าใส่บาบิโลนทุกด้าน!มันยอมแพ้ หอคอยต่างๆ พังทลายกำแพงพังลงเพราะนี่เป็นการแก้แค้นขององค์พระผู้เป็นเจ้าจงแก้แค้นบาบิโลนจงทำกับบาบิโลนเหมือนที่มันเคยทำแก่ชาติอื่นๆ
16. จงตัดผู้หว่านและผู้เก็บเกี่ยวซึ่งถือเคียวออกจากบาบิโลนให้ทุกคนกลับไปหาพี่น้องร่วมชาติของตนให้ทุกคนหนีไปยังบ้านเกิดเมืองนอนเพราะดาบของผู้กดขี่ข่มเหง
17. “อิสราเอลเป็นฝูงแกะที่กระจัดกระจายซึ่งสิงโตได้ไล่หนีกระเจิงรายแรกที่ขย้ำเขาคือกษัตริย์อัสซีเรียล่าสุดผู้ที่บดขยี้กระดูกของเขาคือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน”
18. ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า“เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและดินแดนของเขาเหมือนที่เราได้ลงโทษกษัตริย์อัสซีเรีย
19. ส่วนอิสราเอล เราจะนำพวกเขากลับคืนสู่ทุ่งหญ้าของเขาเองพวกเขาจะกินหญ้าบนภูเขาคารเมลและบาชานพวกเขาจะอิ่มเอมบนภูเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด”
20. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ในครั้งนั้นจะมีการเสาะหาความผิดของอิสราเอลแต่ไม่พบเลยและจะมีการเสาะหาบาปทั้งหลายของยูดาห์แต่ไม่พบเลยเพราะเราจะอภัยโทษชนหยิบมือที่เหลือซึ่งเราไว้ชีวิต
21. “จงโจมตีดินแดนเมราธาอิมและผู้คนในเปโขดตามล่า ฆ่าทิ้ง และทำลายล้างให้หมด” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“จงทำทุกสิ่งตามที่เราสั่งไว้
22. มีเสียงโห่ร้องออกศึกในดินแดนเสียงหายนะใหญ่หลวง!
23. ค้อนซึ่งทุบโลกทั้งโลกก็แหลกลาญป่นปี้บาบิโลนถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิงในหมู่ประชาชาติ!
24. บาบิโลนเอ๋ย เราวางกับดักเจ้าไว้และเจ้าก็ติดกับก่อนจะรู้ตัวเจ้าถูกจับได้เพราะเจ้าต่อสู้ขัดขืนองค์พระผู้เป็นเจ้า
25. องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเปิดคลังสรรพาวุธของพระองค์และนำอาวุธแห่งพระพิโรธออกมาเพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดทรงมีพระราชกิจที่จะกระทำในดินแดนของชาวบาบิโลน
26. จงยกกำลังต่อสู้บาบิโลนจากแดนไกลจงทำลายยุ้งฉางของมันเสียจงกองมันไว้เหมือนกองเมล็ดข้าวจงทำลายล้างมันอย่างสิ้นเชิงและอย่าให้มีใครหลงเหลืออยู่
27. จงฆ่าวัวหนุ่มของมันให้หมดต้อนพวกมันไปโรงเชือด!วิบัติแก่พวกเขา! เพราะถึงเวลาของพวกเขาแล้วเวลาที่พวกเขาจะถูกลงโทษ
28. จงฟังเสียงผู้ลี้ภัยและผู้อพยพจากบาบิโลนที่ป่าวร้องในศิโยนว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราได้ทรงแก้แค้นอย่างไรทรงแก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์อย่างไร
29. “จงเรียกพลธนูมาต่อสู้กับบาบิโลนบรรดาผู้โก่งคันศรจงมาตั้งค่ายล้อมบาบิโลนไว้อย่าให้มีใครหนีรอดไปได้จงตอบแทนมันให้สาสมจงทำกับมันเหมือนที่มันเคยทำไว้เพราะบาบิโลนได้ลบหลู่พระยาห์เวห์องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
30. ฉะนั้นชายหนุ่มของบาบิโลนจะล้มลงกลางถนนและทหารทุกคนจะถูกทำให้เงียบเสียงในวันนั้น” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
31. “ดูเถิด เราสู้กับเจ้า คนหยิ่งจองหองเอ๋ย” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น“เพราะวันเวลาของเจ้านั้นได้มาถึงแล้วเวลาที่เจ้าจะถูกลงโทษ
32. คนหยิ่งจองหองจะสะดุดล้มลงและจะไม่มีใครช่วยพยุงเขาขึ้นมาเราจะจุดไฟในเมืองต่างๆ ของบาบิโลนไฟนี้จะเผาผลาญทุกคนที่อยู่รอบเมือง”
33. พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า“ชาวอิสราเอลถูกกดขี่ข่มเหงและชาวยูดาห์ก็เช่นกันบรรดาคนที่จับเขาไปเป็นเชลยก็กุมตัวเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาไป
34. แต่พระผู้ไถ่ของพวกเขานั้นเข้มแข็งพระนามของพระองค์คือ พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์พระองค์จะทรงแก้คดีของเขาอย่างแข็งขันเพื่อจะทรงนำการพักสงบมาสู่ดินแดนของพวกเขาและนำความวุ่นวายมายังชาวบาบิโลน”
35. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ให้ดาบฟาดฟันชาวบาบิโลนฟาดฟันผู้คนในบาบิโลนและให้ดาบฟาดฟันขุนนางและปราชญ์ของบาบิโลน!
36. ให้ดาบฟาดฟันผู้เผยพระวจนะเท็จ!พวกเขาจะกลายเป็นคนโง่เขลาให้ดาบฟาดฟันนักรบ!พวกเขาจะเต็มไปด้วยความอกสั่นขวัญแขวน
37. ให้ดาบฟาดฟันเหล่าม้าและรถม้าศึกและฟาดฟันคนต่างชาติทั้งปวงในกองทัพของเขา!พวกเขาจะกลายเป็นเหมือนผู้หญิงให้ดาบฟาดฟันทรัพย์สมบัติของบาบิโลน!สิ่งเหล่านั้นจะถูกปล้นชิง
38. ให้ความแห้งแล้งมาเหนือห้วงน้ำทั้งหลายของมัน!พวกมันจะได้เหือดแห้งเพราะดินแดนนั้นเต็มไปด้วยรูปเคารพและผู้คนก็คลั่งไคล้ไปกับพระต่างๆ
39. “สัตว์ทะเลทรายและสุนัขจิ้งจอกจะอาศัยอยู่ที่นั่นและนกเค้าแมวจะอยู่ที่นั่นจะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่อีกตลอดทุกชั่วอายุ
40. ดังที่พระเจ้าได้ล้มล้างเมืองโสโดมและโกโมราห์พร้อมทั้งเมืองใกล้เคียง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“ดังนั้นจะไม่มีใครอยู่ที่นั่นจะไม่มีผู้ใดตั้งถิ่นฐานในเมืองนั้น
41. “ดูเถิด กองทัพจะมาจากทางเหนือชนชาติยิ่งใหญ่และกษัตริย์หลายองค์กำลังถูกเร่งเร้าจากทุกมุมโลก
42. พวกเขามีทั้งธนูและหอกโหดเหี้ยมและไร้ความเมตตาเสียงควบม้าของพวกเขาเหมือนเสียงทะเลคำรามพวกเขายกกระบวนทัพมาเพื่อโจมตีเจ้าธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย
43. กษัตริย์บาบิโลนได้ยินรายงานข่าวพระหัตถ์ก็หมดแรงความทุกข์ร้าวรานจู่โจมจับพระทัยเจ็บปวดรวดร้าวดั่งผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก
44. เราจะขับไล่บาบิโลนออกจากดินแดนในชั่วพริบตาดุจสิงโตออกมาจากพงไพรแห่งจอร์แดนสู่ทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์ใครคือผู้ที่เราเลือกสรรแต่งตั้งเพื่อการนี้?ผู้ใดเสมอเหมือนเราและใครจะท้าทายเราได้?คนเลี้ยงแกะหน้าไหนจะยืนต้านทานเราได้?”
45. ฉะนั้นจงฟังแผนการที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะจัดการกับบาบิโลนสิ่งที่พระองค์ทรงดำริไว้สำหรับดินแดนของชาวบาบิโลนลูกอ่อนในฝูงจะถูกลากไปพระองค์จะทรงทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขาจนหมดสิ้น เพราะตัวพวกเขาเอง
46. ทั่วโลกจะสั่นสะท้าน เมื่อได้ยินเสียงบาบิโลนล่มสลายเสียงร้องของชาวบาบิโลนจะดังก้องในหมู่ประชาชาติ