38. ทั้งหายนะและสิ่งดีงามล้วนมาจากพระโอษฐ์ขององค์ผู้สูงสุดไม่ใช่หรือ?
39. ควรหรือที่มนุษย์จะบ่นเมื่อถูกลงโทษเพราะบาปทั้งหลายของตน?
40. ให้เราสำรวจตรวจตราวิถีทางของเราเองและให้เรากลับมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
41. ให้เราชูใจและชูมือขึ้นอธิษฐานต่อพระเจ้าในสวรรค์และกล่าวว่า
42. “ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปและได้กบฏและพระองค์ไม่ได้ทรงให้อภัย
43. “พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยพระพิโรธและทรงตามล่าข้าพระองค์ทั้งหลายพระองค์ทรงประหารโดยไม่ปรานี
44. พระองค์ทรงคลุมพระองค์เองไว้ด้วยเมฆเพื่อไม่ให้คำอธิษฐานใดๆ ขึ้นถึงพระองค์ได้
45. พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นกากเดนและเศษขยะในหมู่ประชาชาติ
46. “ศัตรูทั้งปวงของพวกข้าพระองค์เปิดปากว่าร้ายพวกข้าพระองค์
47. พวกข้าพระองค์เผชิญความน่าสะพรึงกลัวการหลอกลวงและความพินาศย่อยยับ”
48. ธารน้ำตาไหลหลั่งจากตาของข้าพเจ้าเพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลาย
49. ข้าพเจ้าจะหลั่งน้ำตาไม่ขาดสายไม่หยุดหย่อน
50. จนกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทอดพระเนตรจากฟ้าสวรรค์ลงมาเหลียวแล
51. สิ่งที่เห็นทำให้จิตใจของข้าพเจ้าทุกข์ระทมเพราะหญิงทุกคนในเมืองของข้าพเจ้า
52. บรรดาผู้ที่เป็นศัตรูกับข้าพเจ้าโดยไม่มีสาเหตุตามล่าข้าพเจ้าเหมือนล่านก
53. พวกเขามุ่งปลิดชีวิตของข้าพเจ้าในบ่อและขว้างก้อนหินใส่ข้าพเจ้า