5. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นเหมือนศัตรูพระองค์ทรงกลืนกินอิสราเอลให้สิ้นไปทรงกวาดล้างปราสาทราชวังและทรงทำลายที่มั่นต่างๆ ในอิสราเอลทรงทำให้การร้องไห้คร่ำครวญทวีเพิ่มขึ้นสำหรับธิดาแห่งยูดาห์
6. พระองค์ทรงทิ้งที่ประทับของพระองค์ให้รกร้างดั่งสวนร้างทรงทำลายสถานนมัสการของพระองค์ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำให้ศิโยนหลงลืมเทศกาลตามกำหนดและสะบาโตทั้งหลายพระองค์ทรงเขี่ยทั้งกษัตริย์และปุโรหิตทิ้งด้วยพระพิโรธอันรุนแรงของพระองค์
7. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิเสธแท่นบูชาและทอดทิ้งสถานนมัสการของพระองค์พระองค์ทรงมอบกำแพงปราสาทราชวังไว้ในมือของศัตรูเหล่าศัตรูส่งเสียงโห่ร้องในพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้าราวกับวันฉลองตามเทศกาล
8. องค์พระผู้เป็นเจ้าตั้งพระทัยที่จะทลายกำแพงล้อมรอบธิดาแห่งศิโยนพระองค์ทรงพิจารณาโทษอย่างถี่ถ้วนไม่ได้ทรงยั้งพระหัตถ์จากการทำลายล้างทรงทำให้เชิงเทินและกำแพงพังทลายไปด้วยกันต่อหน้าพระองค์
9. ประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็มทรุดจมดินลูกกรงประตูทั้งหลายหักทลายกษัตริย์และบรรดาเจ้านายตกเป็นเชลยในชาติต่างๆบทบัญญัติสูญสิ้นไปแล้วและผู้เผยพระวจนะทั้งหลายไม่ได้รับนิมิตจากองค์พระผู้เป็นเจ้าอีกต่อไป
10. เหล่าผู้อาวุโสของเยรูซาเล็มนั่งซึมอยู่ที่พื้นท่ามกลางความเงียบสงัดโปรยฝุ่นธุลีบนศีรษะและนุ่งห่มผ้ากระสอบบรรดาหญิงสาวแห่งเยรูซาเล็มซบหน้าลงกับพื้นด้วยความอับอาย
11. นัยน์ตาของข้าพเจ้าหมองช้ำเพราะการร้องไห้ข้าพเจ้าทุกข์ระทมอยู่ภายในดวงใจของข้าพเจ้าแหลกสลายเพราะพี่น้องร่วมชาติของข้าพเจ้าถูกทำลายเพราะลูกเล็กเด็กแดงเป็นลมอยู่ตามถนนหนทางในเมือง
12. “แม่จ๋า ไหนล่ะอาหาร?”เด็กๆ เอ่ยกับแม่ขณะหมดแรงเหมือนคนบาดเจ็บกลางถนนขณะชีวิตหลุดลอยไปจากอ้อมอกแม่
13. ธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ยเราจะพูดอะไรเพื่อเจ้าได้?เราจะเปรียบเจ้ากับอะไรหนอ?ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ยเราจะเทียบเจ้ากับสิ่งใดดีเพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้?บาดแผลของเจ้าลึกดั่งทะเลใครเล่าจะเยียวยารักษาเจ้าได้?
14. นิมิตของเหล่าผู้เผยพระวจนะของเจ้าล้วนจอมปลอมไร้ค่าพวกเขาไม่ได้ตีแผ่บาปของเจ้าทำให้เจ้าต้องตกเป็นเชลยต่อไปพระดำรัสที่พวกเขาแจ้งเจ้านั้นจอมปลอมและพาให้หลงผิด
15. คนทั้งปวงที่ผ่านไปมาตบมือเยาะเย้ยเจ้าพวกเขาถากถางและส่ายศีรษะสมเพชธิดาแห่งเยรูซาเล็มว่า“นี่น่ะหรือกรุงที่ได้รับการขนานนามว่างามเพียบพร้อมเป็นความชื่นชมยินดีของคนทั้งโลก?”
16. ศัตรูทั้งปวงของเจ้าอ้าปากเย้ยหยันเจ้าส่งเสียงเยาะเย้ย ยิงฟันใส่และกล่าวว่า “ในที่สุดเราก็ทำลายเจ้าลงได้นี่เป็นวันที่เรารอคอยมานานเราอยู่มาจนได้เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น”
17. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำตามที่ดำริไว้ทรงทำให้สำเร็จตามที่ลั่นวาจาไว้ซึ่งพระองค์มีประกาศิตไว้เมื่อนานมาแล้วพระองค์ทรงล้มเจ้าลงโดยไม่ปรานีทรงยอมให้ศัตรูลิงโลดอยู่เหนือเจ้าพระองค์ทรงเชิดชูพลังของศัตรูของเจ้า
18. จิตใจของพวกเขาร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าปราการของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ยให้น้ำตาของเจ้าหลั่งไหลดั่งแม่น้ำตลอดทั้งวันทั้งคืนอย่าได้หยุดหย่อนอย่าให้ตาของเจ้าได้พักเลย
19. จงลุกขึ้นร่ำไห้ในยามค่ำคืนตั้งแต่เริ่มมืดจงระบายความในใจของเจ้าออกมาเหมือนสายน้ำต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าจงชูมือขึ้นอ้อนวอนพระองค์เพื่อชีวิตลูกเล็กเด็กแดงทั้งหลายของเจ้าซึ่งเป็นลมไปเพราะความหิวโหยอยู่ทุกหัวถนน