14. นิมิตของเหล่าผู้เผยพระวจนะของเจ้าล้วนจอมปลอมไร้ค่าพวกเขาไม่ได้ตีแผ่บาปของเจ้าทำให้เจ้าต้องตกเป็นเชลยต่อไปพระดำรัสที่พวกเขาแจ้งเจ้านั้นจอมปลอมและพาให้หลงผิด
15. คนทั้งปวงที่ผ่านไปมาตบมือเยาะเย้ยเจ้าพวกเขาถากถางและส่ายศีรษะสมเพชธิดาแห่งเยรูซาเล็มว่า“นี่น่ะหรือกรุงที่ได้รับการขนานนามว่างามเพียบพร้อมเป็นความชื่นชมยินดีของคนทั้งโลก?”
16. ศัตรูทั้งปวงของเจ้าอ้าปากเย้ยหยันเจ้าส่งเสียงเยาะเย้ย ยิงฟันใส่และกล่าวว่า “ในที่สุดเราก็ทำลายเจ้าลงได้นี่เป็นวันที่เรารอคอยมานานเราอยู่มาจนได้เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น”
17. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำตามที่ดำริไว้ทรงทำให้สำเร็จตามที่ลั่นวาจาไว้ซึ่งพระองค์มีประกาศิตไว้เมื่อนานมาแล้วพระองค์ทรงล้มเจ้าลงโดยไม่ปรานีทรงยอมให้ศัตรูลิงโลดอยู่เหนือเจ้าพระองค์ทรงเชิดชูพลังของศัตรูของเจ้า
18. จิตใจของพวกเขาร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าปราการของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ยให้น้ำตาของเจ้าหลั่งไหลดั่งแม่น้ำตลอดทั้งวันทั้งคืนอย่าได้หยุดหย่อนอย่าให้ตาของเจ้าได้พักเลย
19. จงลุกขึ้นร่ำไห้ในยามค่ำคืนตั้งแต่เริ่มมืดจงระบายความในใจของเจ้าออกมาเหมือนสายน้ำต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าจงชูมือขึ้นอ้อนวอนพระองค์เพื่อชีวิตลูกเล็กเด็กแดงทั้งหลายของเจ้าซึ่งเป็นลมไปเพราะความหิวโหยอยู่ทุกหัวถนน