6. “เรา พระยาห์เวห์ ได้เรียกเจ้ามาด้วยความชอบธรรมเราจะจับมือเจ้าไว้เราจะคุ้มครองเจ้าและทำให้เจ้าเป็นพันธสัญญาสำหรับเหล่าประชากรและเป็นแสงสว่างแก่บรรดาชนต่างชาติ
7. ให้เบิกตาของคนตาบอดปลดปล่อยเชลยจากคุกและช่วยนำผู้ที่นั่งอยู่ในความมืดออกจากที่คุมขัง
8. “เราคือพระยาห์เวห์ นี่เป็นนามของเรา!เกียรติสิริของเรา เราจะไม่ยกให้ใครอื่นและคำสรรเสริญยกย่องของเรา เราจะไม่ให้แก่รูปเคารพต่างๆ
9. ดูเถิด สิ่งที่เราลั่นวาจาไว้ตั้งแต่แรกได้เกิดขึ้นแล้วและเราประกาศสิ่งใหม่ๆตั้งแต่สิ่งเหล่านั้นยังไม่เกิดขึ้นเราก็ประกาศแก่พวกเจ้าทั้งหลายแล้ว”
10. จงร้องเพลงบทใหม่ถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าจงสรรเสริญพระองค์จากสุดปลายแผ่นดินโลกท่านผู้ไปยังทะเล และสรรพสิ่งในทะเลเกาะแก่งทั้งหลาย และคนทั้งปวงผู้อาศัยอยู่ที่นั่น
11. ถิ่นกันดารและเมืองต่างๆ จงเปล่งเสียงถิ่นฐานทั้งหลายที่ชาวเคดาร์อาศัยอยู่จงชื่นบานชาวเสลาจงร้องเพลงเบิกบานให้พวกเขาโห่ร้องจากยอดเขา
12. ให้พวกเขาถวายพระเกียรติสิริแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าและเปล่งเสียงสรรเสริญพระองค์ในเกาะแก่งทั้งหลาย
13. องค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จมาเยี่ยงบุรุษผู้เกรียงไกรพระองค์ทรงกระตือรือร้นเฉกเช่นนักรบทรงโห่ร้องเอาชัยและพิชิตเหล่าศัตรูของพระองค์
14. “เรานิ่งอั้นไว้นานแล้วเราเงียบอยู่และสะกดใจไว้แต่บัดนี้ เราร้องออกมาดั่งหญิงคลอดลูกเราหายใจถี่และหอบ
15. เราจะทำลายภูเขาและเนินเขาต่างๆให้พืชพันธุ์ทั้งหลายในที่เหล่านั้นเหี่ยวแห้งเราจะทำให้แม่น้ำกลายเป็นเกาะและให้สระทั้งหลายแห้งเหือด
16. เราจะนำคนตาบอดไปตามทางที่พวกเขาไม่รู้จักเราจะพาพวกเขาไปตามเส้นทางที่พวกเขาไม่คุ้นเคยเราจะเปลี่ยนความมืดให้เป็นความสว่างต่อหน้าพวกเขาและทำที่ขรุขระให้ราบเรียบเราจะทำสิ่งเหล่านี้เราจะไม่ทอดทิ้งเขาเลย
17. ส่วนบรรดาผู้ที่วางใจในรูปเคารพผู้ที่พูดกับเทวรูปว่า ‘ท่านเป็นเทพเจ้าของเรา’เราจะทำให้เขาหันกลับไปอย่างน่าอัปยศอดสูที่สุด
18. “ฟังเถิด คนหูหนวกเอ๋ยมองเถิด คนตาบอดเอ๋ย และจงเห็น!
19. ใครเล่าตาบอดนอกจากผู้รับใช้ของเรา?ใครเล่าหูหนวกเหมือนผู้สื่อสารที่เราส่งไป?ใครเล่าตาบอดเหมือนผู้ที่ถวายตัวต่อเรา?ใครเล่าตาบอดเหมือนผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้า?
20. เจ้าได้เห็นหลายสิ่งหลายอย่าง แต่ไม่ใส่ใจหูเจ้าเปิดกว้าง แต่ไม่ได้ยินอะไร”
21. องค์พระผู้เป็นเจ้าพอพระทัยที่จะทำให้บทบัญญัติของพระองค์ยิ่งใหญ่และมีเกียรติเพื่อเห็นแก่ความชอบธรรมของพระองค์
22. แต่นี่เป็นชนชาติที่ถูกปล้นและตกเป็นเชลยพวกเขาล้วนตกอยู่ในหลุมพรางหรือหลบซ่อนอยู่ในคุกพวกเขาถูกปล้นโดยไม่มีใครช่วยพวกเขาตกเป็นเชลยโดยไม่มีใครพูดว่า “ปล่อยพวกเขากลับไป”
23. ใครบ้างในพวกท่านจะรับฟังเรื่องนี้หรือใส่ใจกับอนาคตที่จะมาถึง?
24. ใครเล่ายอมให้ยาโคบตกเป็นเชลยและให้อิสราเอลถูกปล้น?ไม่ใช่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ซึ่งพวกเราทำบาปต่อพระองค์หรอกหรือ?เพราะพวกเขาไม่ทำตามวิถีทางของพระองค์ไม่เชื่อฟังบทบัญญัติของพระองค์
25. ดังนั้นพระองค์จึงทรงระบายพระพิโรธอันรุนแรงคือสงครามอันดุเดือดให้ตกแก่เขาให้เขาตกอยู่ในเปลวไฟ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจไฟเผาผลาญเขา แต่เขาก็ไม่ใส่ใจ