11. จงสั่นสะท้านเถิด หญิงผู้เรื่อยเฉื่อยจงตัวสั่นงันงก พวกเจ้าเหล่าธิดาผู้รู้สึกมั่นคง!จงเปลื้องเสื้อผ้าออกและสวมเสื้อผ้ากระสอบเถิด
12. จงตีอกชกตัวเพราะเรื่องท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์และเพราะเถาองุ่นผลดก
13. และเพราะดินแดนแห่งประชากรของเราซึ่งรกไปด้วยหนามน้อยใหญ่จงไว้ทุกข์ให้บ้านเรือนทั้งปวงที่รื่นเริงเฮฮาและให้นครสำมะเลเทเมาแห่งนี้
14. ป้อมปราการจะถูกทิ้งร้างนครที่อึกทึกจะถูกทอดทิ้งที่มั่นและหอยามจะกลายเป็นดินแดนร้างตลอดไปเป็นนิตย์เป็นที่สำราญของลา เป็นทุ่งหญ้าสำหรับฝูงแกะ
15. จนกระทั่งพระวิญญาณจะถูกเทจากเบื้องบนลงมาเหนือเราถิ่นกันดารกลับกลายเป็นท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์และท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์ดูเหมือนป่า
16. ความยุติธรรมจะพำนักในถิ่นกันดารและความชอบธรรมจะอาศัยในท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์
17. ผลของความชอบธรรมจะเป็นสันติสุขสิ่งที่เกิดจากความชอบธรรมจะเป็นความสงบและความมั่นใจตลอดกาล
18. ชนชาติของเราจะอาศัยอยู่ในที่พำนักอันสงบสุขในบ้านที่ปลอดภัยในที่พักอันปราศจากการรบกวน
19. ถึงแม้ว่าลูกเห็บทำให้ป่าเตียนและนครนั้นราบเป็นหน้ากลอง
20. แต่พวกท่านจะเป็นสุขยิ่งนักเมื่อท่านได้หว่านเมล็ดพืชของท่านริมธารทุกแห่งและปล่อยฝูงสัตว์และฝูงลาของท่านอยู่อย่างเสรี