1. ดูเถิด กษัตริย์องค์หนึ่งจะครองราชย์ด้วยความชอบธรรมและบรรดาเจ้านายจะปกครองด้วยความยุติธรรม
2. แต่ละคนจะเป็นเหมือนที่กำบังลมเป็นที่ลี้ภัยจากพายุเหมือนธารน้ำหลายสายในถิ่นกันดารและร่มเงาของศิลาใหญ่ในดินแดนอันแห้งระโหย
3. แล้วนัยน์ตาของผู้ที่มองเห็นจะไม่ถูกปิดอีกต่อไปและหูของผู้ที่ได้ยินจะฟัง
4. จิตใจของผู้ที่หุนหันจะรู้และเข้าใจและลิ้นตะกุกตะกักจะพูดคล่องฉะฉาน
5. คนโง่จะไม่ได้รับการยกย่องว่าสูงศักดิ์อีกต่อไปทั้งพวกวายร้ายจะไม่ได้รับการเคารพนับถืออย่างสูงอีก
6. เพราะคนโง่พูดแต่เรื่องโฉดเขลาจิตใจของเขาหมกมุ่นในความชั่วร้ายเขาประพฤติชั่วและเผยแผ่เรื่ององค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างผิดๆเขาไม่ให้สิ่งใดกับคนหิวโหยและไม่ยอมให้น้ำกับคนกระหาย
7. วิธีการของพวกวายร้ายนั้นร้ายกาจเขาวางแผนชั่วเพื่อทำลายคนยากไร้ด้วยคำโกหกแม้คำอ้อนวอนของคนขัดสนนั้นถูกต้องเที่ยงธรรม
8. ส่วนคนมีคุณธรรมคิดแต่สิ่งดีงามเขายืนหยัดอยู่ด้วยการกระทำที่ถูกต้องสูงส่ง
9. พวกเจ้า เหล่าผู้หญิงที่นอนเป็นทองไม่รู้ร้อนจงลุกขึ้นและฟังเราเหล่าบุตรีผู้รู้สึกมั่นคงจงฟังสิ่งที่เราจะพูด!
10. ในเวลาปีเศษๆผู้ที่รู้สึกมั่นคงจะตัวสั่นการเก็บเกี่ยวองุ่นจะล้มเหลวและไม่มีการเก็บผลไม้
11. จงสั่นสะท้านเถิด หญิงผู้เรื่อยเฉื่อยจงตัวสั่นงันงก พวกเจ้าเหล่าธิดาผู้รู้สึกมั่นคง!จงเปลื้องเสื้อผ้าออกและสวมเสื้อผ้ากระสอบเถิด