13. ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย แม้เคยมีเจ้านายอื่นๆ ปกครองข้าพระองค์ทั้งหลายแต่ข้าพระองค์ทั้งหลายเทิดทูนพระนามของพระองค์เท่านั้น
14. บัดนี้เขาเหล่านั้นตายแล้ว ไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปวิญญาณที่จากไปไม่ได้กลับมาอีกพระองค์ทรงลงโทษและนำพวกเขาไปสู่หายนะทรงกวาดล้างทุกอย่างที่เป็นอนุสรณ์ของพวกเขา
15. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงเพิ่มพูนประชากรพระองค์ทรงขยายประเทศชาติพระองค์ทรงได้รับพระเกียรติสิริของพระองค์พระองค์ได้ทรงขยายพรมแดนของแผ่นดิน
16. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พวกเขามาหาพระองค์ยามทุกข์ลำเค็ญเมื่อทรงตีสั่งสอนพวกเขา พวกเขาก็ทุกข์จนแทบอธิษฐานไม่ออก
17. ดั่งหญิงมีครรภ์ใกล้คลอดบิดกาย กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพระองค์ทั้งหลายก็เป็นเช่นนั้นต่อหน้าพระองค์
18. เหล่าข้าพระองค์เจ็บท้อง ทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดแต่ก็เบ่งออกมาได้แต่ลมข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้นำความรอดมาสู่โลกและไม่ได้ให้กำเนิดมวลมนุษย์
19. แต่ผู้ที่เป็นของพระองค์ แม้ตายแล้วจะยังมีชีวิตอยู่ร่างกายของเขาจะลุกขึ้นมาท่านผู้นอนอยู่ในฝุ่นธุลีจงลุกขึ้นและโห่ร้องยินดีน้ำค้างสำหรับท่านเหมือนน้ำค้างยามเช้าโลกจะให้ชีวิตแก่ผู้ที่ตายแล้ว
20. ประชากรของข้าเอ๋ย จงเข้าไปในห้องของพวกท่านเถิดแล้วปิดประตูซ่อนตัวอยู่สักระยะหนึ่งจนกว่าพระพิโรธของพระองค์ผ่านพ้นไป
21. ดูเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเสด็จออกมาจากที่ประทับของพระองค์เพื่อลงโทษชาวโลกเพราะบาปของพวกเขาโลกจะเผยโลหิตซึ่งหลั่งนองและจะไม่ซ่อนผู้ที่ถูกเข่นฆ่าไว้อีกต่อไป