7. ในวันนั้นคนทั้งหลายจะมุ่งมององค์พระผู้สร้างของตนและหันมาจับตามองที่องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
8. พวกเขาจะไม่มุ่งมองแท่นบูชาต่างๆอันเป็นฝีมือสร้างของตนพวกเขาจะไม่เคารพนับถือเสาเจ้าแม่อาเชราห์และแท่นเผาเครื่องหอมซึ่งตนสร้างขึ้นกับมือ
9. ในวันนั้นนครต่างๆ ที่เข้มแข็งซึ่งพวกเขาทิ้งไว้เพราะชาวอิสราเอลจะเป็นเหมือนที่ร้าง และมีพุ่มไม้น้อยใหญ่ขึ้นรกไปหมด และทุกสิ่งจะถูกทิ้งร้าง
10. เจ้าได้หลงลืมพระเจ้าองค์พระผู้ช่วยให้รอดของเจ้าเจ้าไม่ได้ระลึกถึงพระศิลาผู้เป็นป้อมปราการของเจ้าฉะนั้นถึงแม้ว่าพวกเจ้าปลูกพืชพันธุ์ที่ดีที่สุดและปลูกเถาองุ่นจากต่างแดน
11. แม้เจ้าทำให้มันงอกในวันเดียวกับที่เจ้าปลูกได้และทำให้มันผลิตาในเช้าวันที่เจ้าลงต้นได้ถึงอย่างนั้นก็จะไม่ได้เก็บเกี่ยวสิ่งใดในวันแห่งโรคภัยและความเจ็บปวดที่เกินเยียวยาได้
12. แน่ะ เสียงกระหึ่มของประชาชาติทั้งหลายกึกก้องดั่งทะเลคึกคะนอง!เสียงคำรามของชนชาติต่างๆ ดังสนั่นคล้ายกับทะเลคำราม!
13. แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาคำรามลั่นเหมือนเสียงน้ำบ่าเมื่อพระเจ้าตรัสกำราบ พวกเขาก็หนีกระเจิดกระเจิงเหมือนแกลบต้องลมบนเนินเขาเหมือนหญ้าที่ถูกพายุพัดกระหน่ำ
14. ในยามเย็นมีความสยดสยองฉับพลัน!ก่อนรุ่งสางพวกเขาก็จากไปแล้ว!นี่คือส่วนของผู้ที่ปล้นและแย่งชิงของของเราไป