7. พวกเขาเผาสถานนมัสการของพระองค์วอดวายพวกเขาย่ำยีที่สถาปนาพระนามของพระองค์
8. พวกเขาคิดในใจว่า “เราจะขยี้ให้แหลกลาญ!”พวกเขาเผาผลาญที่นมัสการพระเจ้าทุกแห่งในแผ่นดิน
9. เราไม่ได้รับหมายสำคัญใดๆ เลยไม่มีผู้เผยพระวจนะเหลืออยู่สักคนเดียวไม่มีสักคนในพวกเรารู้ว่า จะเป็นเช่นนี้ไปนานสักเท่าใด
10. ข้าแต่พระเจ้า ศัตรูจะเย้ยหยันพระองค์ไปนานเท่าใด?ข้าศึกจะจาบจ้วงพระนามของพระองค์ตลอดไปหรือ?
11. เหตุใดจึงทรงยั้งพระหัตถ์ขวาของพระองค์ไว้?ขอทรงยื่นพระหัตถ์ขวาของพระองค์ออกมา และทำลายพวกเขา!
12. ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ของข้าพระองค์มาตั้งแต่เก่าก่อนพระองค์ทรงนำความรอดมายังแผ่นดินโลก
13. พระองค์นี่แหละคือผู้ที่แยกทะเลด้วยฤทธานุภาพของพระองค์พระองค์ทรงทำให้หัวของสัตว์ร้ายแห่งห้วงทะเลแหลกลาญ
14. พระองค์นี่แหละคือผู้ที่ขยี้หัวทั้งหลายของเลวีอาธานและโยนให้เป็นอาหารของสัตว์ทั้งหลายในถิ่นกันดาร
15. พระองค์นี่แหละคือผู้ที่เปิดบ่อน้ำพุและลำธารทรงให้แม่น้ำที่ไหลอยู่เสมอนั้นแห้งขอด
16. วันและคืนล้วนเป็นของพระองค์พระองค์ทรงตั้งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
17. พระองค์นี่แหละคือผู้ที่กำหนดพรมแดนต่างๆ ของโลกพระองค์ทรงกำหนดทั้งฤดูร้อนและฤดูหนาว
18. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงระลึกว่าศัตรูได้เย้ยหยันพระองค์อย่างไรชนชาติที่โง่เขลาได้หมิ่นประมาทพระนามของพระองค์อย่างไร
19. ขออย่าทรงหยิบยื่นชีวิตนกพิราบของพระองค์แก่สัตว์ป่าขออย่าทรงลืมประชากรผู้ตกทุกข์ได้ยากของพระองค์ไปตลอดกาล
20. โปรดระลึกถึงพระสัญญาของพระองค์เพราะความรุนแรงแฝงอยู่ทั่วทุกมุมมืดของแผ่นดิน
21. ขออย่าให้ผู้ถูกข่มเหงรังแกต้องจมอยู่ในความอัปยศอดสูขอให้ผู้ยากไร้และขัดสนสรรเสริญพระนามของพระองค์