9. เพราะความร้อนใจเพื่อพระนิเวศของพระองค์ท่วมท้นข้าพระองค์การหมิ่นประมาทของผู้ที่สบประมาทพระองค์ตกอยู่บนข้าพระองค์
10. เมื่อร่ำไห้และถืออดอาหารข้าพระองค์ต้องทนการเย้ยหยัน
11. เมื่อข้าพระองค์สวมเสื้อผ้ากระสอบผู้คนพูดกระทบกระเทียบข้าพระองค์
12. บรรดาผู้นั่งอยู่ที่ประตูเมืองเยาะเย้ยข้าพระองค์และข้าพระองค์ตกเป็นเพลงเปรียบเปรยของคนขี้เมา
13. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่ข้าพระองค์อธิษฐานทูลต่อพระองค์ในยามที่พระองค์ทรงโปรดข้าแต่พระเจ้า โดยความรักยิ่งใหญ่ของพระองค์ขอทรงตอบข้าพระองค์ด้วยความรอดอันแน่นอนซึ่งมาจากพระองค์
14. ขอทรงดึงข้าพระองค์พ้นจากตมลึกนี้อย่าให้ข้าพระองค์จมลงไปขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากบรรดาผู้ที่เกลียดชังข้าพระองค์ขอทรงช่วยให้พ้นจากห้วงน้ำลึก
15. ขออย่าทรงให้น้ำหลากท่วมมิดข้าพระองค์หรือให้เหวลึกกลืนข้าพระองค์หรือให้แดนคนตายงับข้าพระองค์ไว้
16. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงตอบข้าพระองค์ เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ล้ำเลิศขอทรงหันมาหาข้าพระองค์ด้วยพระเมตตาคุณอันล้นเหลือ
17. ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์จากผู้รับใช้ของพระองค์ขอทรงตอบข้าพระองค์โดยเร็วเพราะข้าพระองค์กำลังเดือดร้อน
18. ขอทรงเสด็จมาใกล้ และช่วยกู้ข้าพระองค์ด้วยเถิดขอทรงปลดปล่อยข้าพระองค์จากเหล่าศัตรู
19. พระองค์ทรงทราบว่าข้าพระองค์ถูกดูหมิ่น เย้ยหยัน และอับอายเพียงใดศัตรูทั้งปวงของข้าพระองค์ก็อยู่ต่อหน้าพระองค์
20. การเย้ยหยันทำให้ดวงใจของข้าพระองค์ชอกช้ำร้าวรานกลายเป็นคนสิ้นท่าอนาถาข้าพระองค์เหลียวหาความเห็นอกเห็นใจแต่ไม่พบเลยมองหาคนปลอบใจ แต่ไม่มีแม้สักคน
21. พวกเขาเอาน้ำดีรสขมใส่ในอาหารของ ข้าพระองค์และให้น้ำส้มสายชูเมื่อข้าพระองค์กระหาย
22. ขอให้สำรับที่ตั้งไว้ตรงหน้าพวกเขากลายเป็นบ่วงแร้วขอให้กลายเป็นสิ่งคืนสนองและเป็นกับดัก
23. ขอให้ดวงตาของพวกเขามืดมัวไป พวกเขาจะได้มองไม่เห็นและขอให้หลังของพวกเขาค้อมลงตลอดไป
24. ขอทรงระบายพระพิโรธใส่พวกเขาให้พระพิโรธอันเกรี้ยวกราดตะครุบพวกเขา
25. ขอให้ที่อยู่ของพวกเขาเริศร้างอย่าให้มีผู้ใดอาศัยอยู่ในที่พำนักของพวกเขา
26. เพราะพวกเขาข่มเหงผู้ที่พระองค์ทรงโบยตีและพูดถึงความเจ็บปวดของผู้ที่พระองค์ทรงทำให้บาดเจ็บ
27. ขอทรงกล่าวโทษพวกเขา คดีแล้วคดีเล่าอย่าให้พวกเขามีส่วนในความรอดของพระองค์