8. ข้าพระองค์ทั้งหลายจะอวดพระเจ้าเรื่อยไปจะสรรเสริญพระนามของพระองค์เป็นนิตย์เสลาห์
9. แต่บัดนี้พระองค์ทรงทอดทิ้งและปล่อยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำพระองค์ไม่ได้ร่วมทัพไปกับข้าพระองค์ทั้งหลายอีกแล้ว
10. พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายล่าถอยต่อหน้าศัตรูเหล่าปฏิปักษ์ได้ปล้นข้าพระองค์ทั้งหลาย
11. พระองค์ทรงปล่อยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกขย้ำกินเหมือนแกะและทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกระจัดกระจายไปในหมู่ชนชาติต่างๆ
12. พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์ไปในราคาน้อยนิดไม่ได้อะไรจากการขายนั้นเลย
13. พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายตกเป็นขี้ปากของเพื่อนบ้านผู้คนรอบข้างเหยียดหยามและเยาะเย้ย
14. พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกลายเป็นคำเปรียบเปรยในหมู่ประชาชาติชนชาติต่างๆ ส่ายหน้าใส่ข้าพระองค์ทั้งหลาย
15. ข้าพระองค์อยู่อย่างอัปยศอดสูวันยังค่ำและหน้าของข้าพระองค์ปกคลุมด้วยความอับอาย
16. จากคำสบประมาทของคนที่ประณามและแช่งด่าข้าพระองค์เพราะศัตรูที่ต้องการแก้แค้น
17. ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกับข้าพระองค์ทั้งหลายทั้งที่ข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้ลืมพระองค์หรือผิดต่อพันธสัญญาของพระองค์
18. หัวใจของข้าพระองค์ทั้งหลายไม่ได้ออกห่างจากพระองค์เท้าของข้าพระองค์ทั้งหลายก็ไม่ได้คลาดจากทางของพระองค์
19. แต่พระองค์ทรงบดขยี้ข้าพระองค์ทั้งหลาย และทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายกลายเป็นที่อาศัยของหมาป่าพระองค์ทรงคลุมข้าพระองค์ทั้งหลายด้วยความมืดทึบ
20. หากเราได้ลืมพระนามพระเจ้าของเราหรือยกมือกราบไหว้พระต่างด้าว
21. พระเจ้าจะไม่ทรงทราบหรือ?ในเมื่อพระองค์ทรงทราบความลี้ลับในใจ
22. แต่เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายก็เผชิญความตายวันยังค่ำข้าพระองค์ทั้งหลายถูกนับว่าเป็นแกะที่จะเอาไปฆ่า
23. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงตื่นเถิด เหตุใดยังทรงหลับอยู่? ขอทรงลุกขึ้น!ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายตลอดไป