4. ขอให้ผู้ที่มุ่งเอาชีวิตของข้าพระองค์นั้นอัปยศอดสูขอให้ผู้ที่วางแผนทำลายข้าพระองค์ล่าถอยไปด้วยความตกใจกลัว
5. ให้เขาเป็นเหมือนแกลบที่ถูกลมพัดมีทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าขับไล่เขา
6. ขอให้ทางของเขาลื่นและมืดมนมีทูตขององค์พระผู้เป็นเจ้าไล่ล่าเขาไป
7. เพราะเขาวางข่ายดักข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุและขุดหลุมพรางดักข้าพระองค์โดยไม่มีสาเหตุ
8. ขอให้ความพินาศจู่โจมเขาโดยไม่คาดคิดขอให้เขาติดข่ายที่เขาวางไว้เองขอให้เขาตกหลุมพรางของตัวเองพินาศไป
9. แล้วจิตวิญญาณของข้าพระองค์จะปีติยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าและชื่นชมในการกอบกู้ของพระองค์
10. ทั้งชีวิตจิตใจของข้าพระองค์จะประกาศว่า“องค์พระผู้เป็นเจ้าเจ้าข้า ใครเล่าเสมอเหมือนพระองค์?พระองค์ทรงช่วยผู้ยากไร้จากผู้ที่แข็งแกร่งเกินกำลังของเขาทรงช่วยผู้ยากไร้และแร้นแค้นจากผู้ที่ปล้นเขา”
11. พยานผู้มุ่งร้ายขึ้นมาปรักปรำข้าพระองค์เขาสอบสวนข้าพระองค์ในข้อหาที่ข้าพระองค์ไม่รู้เรื่อง
12. เขาตอบแทนการดีของข้าพระองค์ด้วยการชั่วและละทิ้งจิตวิญญาณของข้าพระองค์ให้เปล่าเปลี่ยว
13. แต่เมื่อพวกเขาป่วย ข้าพระองค์สวมชุดผ้ากระสอบและถ่อมใจลงด้วยการอดอาหารเมื่อคำอธิษฐานของข้าพระองค์ไม่ได้รับคำตอบ
14. ข้าพระองค์ทุกข์โศกราวกับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนหรือพี่น้องของข้าพระองค์ข้าพระองค์ก้มศีรษะลงด้วยความโศกเศร้าราวกับว่าร้องไห้ให้กับมารดาของข้าพระองค์
15. แต่เมื่อข้าพระองค์สะดุด พวกเขากลับพากันดีใจรวมหัวกันเล่นงานโดยที่ข้าพระองค์ไม่รู้ตัวรุมนินทาว่าร้ายข้าพระองค์ไม่หยุดหย่อน
16. พวกเขาเยาะเย้ยถากถางอย่างคนอธรรมพวกเขากัดฟันใส่ข้าพระองค์
17. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะทรงนิ่งดูอยู่นานเท่าใดหนอ?ขอทรงช่วยกู้ชีวิตของข้าพระองค์ให้พ้นจากความร้ายกาจของเขาช่วยกู้ชีวิตอันมีค่าของข้าพระองค์จากสิงโตเหล่านี้