12. เมื่ออิสราเอลยังมีจำนวนน้อยนักน้อยเหลือเกิน และเป็นเพียงคนแปลกหน้าในดินแดนนั้น
13. พวกเขาระเหเร่ร่อนจากชนชาติหนึ่งไปอีกชนชาติหนึ่งจากอาณาจักรหนึ่งไปอีกอาณาจักรหนึ่ง
14. พระองค์ไม่ทรงยอมให้ผู้ใดข่มเหงรังแกเขาเพราะเห็นแก่เขา พระองค์ทรงกำราบกษัตริย์ทั้งหลาย
15. “อย่าแตะต้องบรรดาผู้ที่เราเจิมตั้งไว้อย่าทำอันตรายใดๆ แก่เหล่าผู้เผยพระวจนะของเรา”
16. พระองค์ทรงบัญชาให้เกิดการกันดารอาหารในดินแดนนั้นและทำลายเสบียงอาหารทั้งสิ้นของเขา
17. และพระองค์ทรงส่งชายคนหนึ่งไปล่วงหน้าพวกเขาโยเซฟถูกขายไปเป็นทาส
18. เท้าของเขาฟกช้ำเพราะถูกตีตรวนคอของเขาถูกค้ำอยู่ในคาเหล็ก
19. ตราบจนสิ่งที่เขาบอกไว้เป็นจริงขึ้นมาตราบจนพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าพิสูจน์ว่าเขาพูดจริง
20. ฟาโรห์ได้ส่งคนมาปล่อยตัวเขาประมุขของประชาชนปล่อยเขาเป็นอิสระ
21. ฟาโรห์ได้ตั้งเขาให้เป็นนายเหนือราชสำนักเป็นผู้ดูแลทุกสิ่งที่พระองค์ทรงครอบครอง
22. เพื่อชี้แนะเจ้านายทั้งหลายตามใจชอบและสั่งสอนปัญญาให้กับที่ปรึกษาของกษัตริย์