4. จิตใจของข้าพระองค์ห่อเหี่ยวและเฉาไปเหมือนต้นหญ้าข้าพระองค์ลืมรับประทานอาหาร
5. เพราะข้าพระองค์คร่ำครวญโหยไห้จนผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
6. ข้าพระองค์เป็นเช่นนกฮูกในถิ่นกันดารเป็นเช่นนกฮูกท่ามกลางซากปรักหักพัง
7. ข้าพระองค์ไม่อาจข่มตาให้หลับข้าพระองค์เป็นเหมือนนกเดียวดายบนหลังคา