3. เพราะวันคืนของข้าพระองค์ลับหายไปประหนึ่งควันกระดูกของข้าพระองค์ถูกแผดเผาเหมือนถ่านลุกโชน
4. จิตใจของข้าพระองค์ห่อเหี่ยวและเฉาไปเหมือนต้นหญ้าข้าพระองค์ลืมรับประทานอาหาร
5. เพราะข้าพระองค์คร่ำครวญโหยไห้จนผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
6. ข้าพระองค์เป็นเช่นนกฮูกในถิ่นกันดารเป็นเช่นนกฮูกท่ามกลางซากปรักหักพัง
7. ข้าพระองค์ไม่อาจข่มตาให้หลับข้าพระองค์เป็นเหมือนนกเดียวดายบนหลังคา
8. ศัตรูของข้าพระองค์เย้ยหยันอยู่วันยังค่ำคู่อริใช้ชื่อข้าพระองค์เป็นคำแช่งด่า
9. เพราะข้าพระองค์กินขี้เถ้าต่างอาหารและผสมน้ำตาลงในเครื่องดื่ม