8. จงโอดครวญเหมือนหญิงพรหมจารีที่คาดผ้ากระสอบไว้ทุกข์ให้แก่เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว
9. ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาถูกเอาไปจากพระนิเวศของพระยาห์เวห์ปุโรหิตก็โศกเศร้าคือผู้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์
10. นาก็ร้างเปล่าพื้นดินก็เศร้าโศกเพราะข้าวถูกทำลายเหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มีน้ำมันก็ขาดมือไป
11. ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงระทดหดหู่ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย จงคร่ำครวญเนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เพราะผลผลิตจากนาก็ถูกทำลาย
12. เถาองุ่นก็เหี่ยวแห้งต้นมะเดื่อก็เฉาไปทั้งต้นทับทิม และต้นอินทผลัมกับต้นแอปเปิลด้วยต้นไม้ทั้งหมดในนาก็เหี่ยวแห้งไปความยินดีก็ห่อเหี่ยวไปจากบรรดาบุตรของมนุษย์
13. ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดผ้ากระสอบและโอดครวญท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชา จงคร่ำครวญบรรดาผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้าจงเข้ามาค้างคืนโดยสวมผ้ากระสอบเพราะว่าธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ขาดไปจากพระนิเวศพระเจ้าของท่าน
14. จงจัดพิธีอดอาหารจงเรียกประชุมทำพิธีจงรวบรวมพวกผู้ใหญ่และทุกคนที่อาศัยในแผ่นดินให้ไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านและร้องทูลต่อพระยาห์เวห์
15. อนิจจา วันนั้นเพราะวันแห่งพระยาห์เวห์มาใกล้แล้ววันนั้นจะมาเหมือนการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
16. อาหารก็ถูกเอาไปแล้วต่อหน้าต่อตาของเราไม่ใช่หรือ?ความร่าเริงและความยินดีก็ถูกเอาไปจากพระนิเวศพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?
17. เมล็ดพืชแห้งตายอยู่ในดินฉางก็ร้างเปล่ายุ้งก็พังทลายเพราะว่าข้าวก็ม้านแล้ว
18. เหล่าสัตว์เลี้ยงร้องครวญครางฝูงวัวก็สนเท่ห์เพราะไม่มีทุ่งหญ้าให้พวกมันฝูงแพะแกะก็อ่อนระโหยด้วย
19. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์เพราะว่าไฟได้เผาผลาญทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดารและเปลวไฟได้ไหม้ต้นไม้ในทุ่งหมดสิ้นแล้ว
20. แม้สัตว์ป่าในทุ่งก็ร้องทูลต่อพระองค์ด้วยเพราะว่าน้ำในห้วยแห้งไปและไฟก็เผาผลาญทุ่งหญ้าของถิ่นทุรกันดาร