8. ดวงตาที่เคยเห็นข้าพระองค์จะไม่เห็นข้าพระองค์อีกต่อไปฝ่ายพระเนตรของพระองค์มองหาข้าพระองค์ แต่ข้าพระองค์ก็ไม่อยู่เสียแล้ว
9. เมฆจางและหายไปฉันใดผู้ที่ลงไปยังแดนคนตายก็มิได้ขึ้นมาฉันนั้น
10. เขาไม่กลับไปเรือนของเขาอีกและที่อยู่ของเขาก็ไม่รู้จักเขาอีกเลย
11. “เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงไม่ยั้งปากข้าพระองค์จะพูดด้วยใจระทมข้าพระองค์จะบ่นด้วยใจขมขื่น
12. ข้าพระองค์เป็นทะเล หรือเป็นมังกรหรือพระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์?
13. เมื่อข้าพระองค์พูดว่า ‘เตียงของข้าจะปลอบโยนข้าที่นอนของข้าจะผ่อนคลายทุกข์ของข้า’
14. พระองค์ก็ทรงทำให้ข้าพระองค์กลัวด้วยความฝันและทำให้ข้าพระองค์หวาดเสียวด้วยนิมิต
15. ข้าพระองค์จึงเลือกที่จะถูกรัดคอตายดีกว่าจะเหลือแต่กระดูกอย่างนี้
16. ข้าพระองค์เบื่อชีวิต ข้าพระองค์จะไม่อยู่ค้ำฟ้าปล่อยข้าพระองค์ตามลำพังเถิด เพราะวันเวลาของข้าพระองค์เป็นแต่เพียงลมหายใจ