1. “มนุษย์มีงานเหนื่อยยากบนแผ่นดินมิใช่หรือ?และชีวิตเขาเหมือนชีวิตลูกจ้างมิใช่หรือ?
2. เหมือนทาสผู้โหยหาร่มเงาและเหมือนลูกจ้างผู้เฝ้าคอยค่าแรง
3. เช่นเดียวกัน ข้าได้ส่วนแบ่งเป็นเดือนแห่งความอนิจจังและคืนแห่งความทุกข์ถูกจัดสรรแก่ข้า
4. เมื่อข้านอนลง ข้าว่า ‘เมื่อไรหนอข้าจะลุกขึ้น?’แต่กลางคืนก็ยาวและข้าก็พลิกไปพลิกมาจนรุ่งเช้า
5. เนื้อของข้าห่มด้วยหนอนและฝุ่นหนังของข้าด้านแข็งและปริออก
6. วันคืนของข้าเร็วกว่ากระสวยของช่างทอและจบลงอย่างสิ้นหวัง
7. “ขอทรงระลึกว่า ชีวิตข้าพระองค์เป็นเพียงลมหายใจดวงตาข้าพระองค์จะไม่เห็นสิ่งดีอีกเลย