3. ข้าได้ยินคำตำหนิที่สบประมาทข้าแต่ความเข้าใจของข้าดลใจให้ข้าตอบ
4. ท่านไม่ทราบเรื่องนี้หรือว่า ตั้งแต่ดึกดำบรรพ์มาตั้งแต่มนุษย์ถูกวางไว้บนแผ่นดินโลก
5. เสียงไชโยของคนอธรรมนั้นสั้นและความชื่นบานของคนที่ไม่นับถือพระเจ้านั้นเป็นแต่ครู่เดียว
6. แม้ตัวเขาสูงขึ้นถึงฟ้าสวรรค์และศีรษะของเขาไปถึงหมู่เมฆ
7. เขาจะพินาศเป็นนิตย์อย่างอุจจาระของตัวเองบรรดาคนที่เคยเห็นเขาจะพูดว่า ‘เขาอยู่ที่ไหนนะ?’
8. เขาจะบินไปเสียเหมือนความฝันและจะไม่มีผู้ใดพบอีกเขาจะถูกไล่ไปเสียอย่างนิมิตยามค่ำคืน
9. ดวงตาที่เคยจ้องมองเขาจะไม่เห็นเขาอีกและสถานที่ของเขาจะไม่เห็นเขาอีกเลย
10. ลูกหลานของเขาจะขอความช่วยเหลือจากคนยากจนและมือของเขาจะคืนทรัพย์สมบัติของเขา
11. กระดูกของเขาเคยเต็มด้วยเรี่ยวแรงของคนหนุ่มแต่เรี่ยวแรงนั้นจะนอนลงกับเขาในผงคลีดิน