13. “พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าออกห่างจากข้าเพื่อนของข้าก็หมางเมินข้าไป
14. ญาติของข้าผละหนีและเพื่อนของข้าก็ทิ้งข้า
15. แขกในบ้านและสาวใช้ของข้านับข้าเป็นคนต่างถิ่นข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา
16. ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้าข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า
17. ลมหายใจของข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้าและข้าเป็นที่รังเกียจแก่พี่น้องของข้าเอง
18. แม้เด็กๆ ก็ดูหมิ่นข้าเมื่อข้าลุกขึ้น พวกเขาก็เย้ยหยันข้า
19. สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้าและคนเหล่านั้นที่ข้ารัก เขาหันหลังให้ข้า
20. กระดูกของข้าเกาะติดหนังและติดเนื้อของข้าและข้ารอดมาได้อย่างหวุดหวิด
21. โอ ท่านผู้เป็นสหายของข้า สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิดเพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้า
22. ทำไมท่านทั้งหลายจึงไล่ตามข้าอย่างพระเจ้าทรงไล่ข้า?ทำไมท่านยังไม่อิ่มเนื้อของข้า?