5. ผู้ใดแตะต้องบรรดาสัตว์ที่เคลื่อนที่ติดพื้นดิน ซึ่งทำให้เขาเป็นมลทิน หรือแตะต้องคนซึ่งอาจทำให้เขาเป็นมลทิน ไม่ว่าจะเป็นมลทินแบบใดก็ตาม
6. บุคคลผู้แตะต้องสิ่งเหล่านี้ ต้องเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น และจะรับประทานของถวายบริสุทธิ์ไม่ได้ นอกจากเขาจะอาบน้ำชำระตัวเสียก่อน
7. เมื่อดวงอาทิตย์ตกเขาก็สะอาด ภายหลังเขาจึงรับประทานของถวายบริสุทธิ์ได้ เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นอาหารของเขา
8. สิ่งใดที่ตายเอง หรือถูกสัตว์กัดตาย ห้ามรับประทาน และทำให้ตัวเองเป็นมลทินด้วยสิ่งเหล่านี้ เราคือยาห์เวห์’
9. เพราะฉะนั้นเขาทั้งหลายต้องรักษาคำบัญชาของเรา เพื่อเขาจะไม่ต้องรับโทษเพราะการทำให้ตนเองเป็นมลทิน และตาย เมื่อพวกเขาทำของถวายที่บริสุทธิ์เป็นมลทิน เราคือยาห์เวห์ ผู้ชำระพวกเขาให้บริสุทธิ์
10. “ห้ามคนภายนอกรับประทานของถวายที่บริสุทธิ์ ห้ามผู้มาอาศัยอยู่กับปุโรหิตหรือลูกจ้างรับประทานของถวายที่บริสุทธิ์นั้น
11. แต่ถ้าปุโรหิตคนหนึ่งซื้อทาสมาด้วยเงินที่เป็นทรัพย์ของตน ทาสนั้นจะรับประทานก็ได้ และผู้เกิดในครัวเรือนของปุโรหิตรับประทานอาหารนั้นได้
12. ถ้าบุตรสาวของปุโรหิตไปแต่งงานกับคนภายนอก เธอก็รับประทานเครื่องถวายที่บริสุทธิ์นั้นไม่ได้
13. ถ้าบุตรสาวของปุโรหิตเป็นแม่ม่ายหรือแม่ร้างและไม่มีบุตร และกลับมาอยู่บ้านบิดาอย่างเมื่อยังสาว นางรับประทานอาหารของบิดาได้ แต่คนภายนอกรับประทานไม่ได้