8. ทำไมพวกเจ้าจึงยั่วยุเราให้โกรธด้วยงานแห่งมือของเจ้า ด้วยการเผาเครื่องหอมแก่พระอื่นในแผ่นดินอียิปต์ที่เจ้ามาอาศัยอยู่นั้น เพื่อเจ้าจะต้องถูกตัดออกและเป็นที่สาปแช่งและตำหนิท่ามกลางบรรดาประชาชาติแห่งแผ่นดินโลก?
9. เจ้าได้ลืมความอธรรมของบรรพบุรุษของเจ้า ความอธรรมของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ ความอธรรมของบรรดามเหสีของพวกเขา ความอธรรมของพวกเจ้าเอง และความอธรรมของบรรดาภรรยาของเจ้า ซึ่งพวกเขาได้ทำในแผ่นดินยูดาห์และในถนนของกรุงเยรูซาเล็มเสียแล้วหรือ?
10. จนถึงทุกวันนี้พวกเขาก็ไม่ได้ถ่อมตัวลง หรือเกรงกลัว หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติ หรือตามกฎเกณฑ์ของเรา ซึ่งเราให้มีไว้แก่พวกเจ้าและบรรพบุรุษของเจ้า
11. “เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลจึงตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้เจ้าด้วยหายนะ และจะตัดยูดาห์ออกเสียทั้งหมด
12. เราจะเอาคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ไปเสีย ผู้ซึ่งมุ่งหน้ามาที่แผ่นดินอียิปต์เพื่อจะอาศัยอยู่นั้น และพวกเขาจะถูกผลาญเสียหมด เขาจะล้มลงในแผ่นดินอียิปต์ เขาจะถูกผลาญด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด พวกเขาจะตายด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร และเขาจะกลายเป็นคำสาป เป็นที่น่าหวาดหวั่น เป็นคำแช่งและเป็นคำตำหนิ
13. เราจะลงโทษคนเหล่านั้น ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ดังที่เราลงโทษกรุงเยรูซาเล็มด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และด้วยโรคระบาด
14. จนคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ ผู้ซึ่งมาอาศัยในแผ่นดินอียิปต์นั้นจะไม่รอดพ้น หรือเหลือกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ ที่ซึ่งเขาปรารถนาจะกลับไปอาศัยอยู่ เพราะว่าเขาจะไม่ได้กลับไป นอกจากผู้ลี้ภัยบางคน”
15. แล้วผู้ชายทุกคนที่รู้ว่าภรรยาของตนได้ถวายเครื่องหอมแก่พระอื่น และผู้หญิงทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้เป็นที่ชุมนุมใหญ่ คือประชาชนทั้งหมดที่อาศัยในปัทโรสในแผ่นดินอียิปต์ ได้ตอบเยเรมีย์ว่า
16. “สำหรับถ้อยคำซึ่งท่านได้บอกแก่เราในพระนามของพระยาห์เวห์นั้น เราจะไม่ฟังท่าน
17. แต่เราจะทำทุกสิ่งที่เราได้บนไว้ คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์และเทเครื่องดื่มถวายแด่พระนาง ดังที่เราได้ทำ ทั้งพวกเราและบรรพบุรุษของเรา บรรดากษัตริย์และเจ้านายของเรา ในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนหนทางในกรุงเยรูซาเล็ม ทำอย่างนั้นแล้วเราจึงมีอาหารบริบูรณ์และอยู่เย็นเป็นสุข และไม่เห็นสิ่งร้ายใดๆ