18. ตั้งแต่เรางดการเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง เราก็ขัดสนทุกอย่าง และถูกผลาญด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร”
19. และพวกผู้หญิงกล่าวว่า “เมื่อเราเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง ที่เราได้ทำขนมพิมพ์รูปพระนางถวาย และที่ได้เทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางนั้น เราทำนอกเหนือความเห็นชอบของสามีของเราหรือ?”
20. แล้วเยเรมีย์ได้ตอบประชาชนทั้งสิ้น ทั้งพวกผู้ชายและผู้หญิง คือประชาชนทั้งปวงผู้ให้คำตอบแก่ท่าน ว่า
21. “สำหรับเครื่องหอมที่ท่านได้เผาถวายในเมืองต่างๆ ของยูดาห์ และตามถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทั้งตัวท่าน บรรพบุรุษของท่าน บรรดากษัตริย์และเจ้านายของท่าน และประชาชนแห่งแผ่นดินนั้น พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงจดจำไว้หรือ? พระองค์ไม่ได้ทรงนึกถึงหรือ?
22. พระยาห์เวห์จะทรงทนต่อการกระทำอันชั่วร้ายของท่าน และสิ่งน่ารังเกียจซึ่งท่านได้ทำนั้นต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น แผ่นดินของท่านจึงได้กลายเป็นที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่า และเป็นที่สาปแช่ง ปราศจากคนอาศัยดังทุกวันนี้
23. เพราะว่าท่านได้เผาเครื่องหอม และเพราะว่าท่านได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ และไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระองค์ ตามกฎเกณฑ์ของพระองค์ และตามพระโอวาทของพระองค์ โทษนี้จึงได้ตกแก่ท่านดังทุกวันนี้”
24. เยเรมีย์ได้กล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นและพวกผู้หญิงทุกคนว่า “คนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์เอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์
25. พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เจ้าและภรรยาของเจ้าได้ยืนยันด้วยปาก และได้ลงมือทำด้วยโดยกล่าวว่า “เราจะแก้บนซึ่งเราได้บนไว้แน่นอน คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง” เมื่อเจ้าได้บนไว้ก็แก้บนไปเถอะ
26. ดังนั้นคนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์เอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์ตรัสว่า นี่แน่ะ เราได้ปฏิญาณโดยนามยิ่งใหญ่ของเราว่า ปากของคนยูดาห์ตลอดทั่วแผ่นดินอียิปต์จะไม่ออกนามของเราโดยกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงพระชนม์อยู่ตราบใด’
27. นี่แน่ะ เราคอยดูอยู่เพื่อจะลงโทษ ไม่ใช่เพื่อให้สิ่งดี คนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะถูกผลาญเสียด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร จนกว่าจะถึงที่สุดของพวกเขา
28. พวกที่หนีพ้นดาบและได้กลับจากแผ่นดินอียิปต์ไปยังแผ่นดินยูดาห์มีจำนวนน้อย และคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ทั้งสิ้นผู้มาอาศัยอยู่ที่แผ่นดินอียิปต์จะทราบว่าคำของใครจะยั่งยืน เป็นคำของพวกเขาหรือคำของเรา
29. พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะลงโทษเจ้าในสถานที่นี้เพื่อเจ้าจะได้ทราบว่า คำของเราซึ่งมุ่งร้ายต่อเจ้าจะคงอยู่เป็นแน่ นี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า
30. พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมอบฟาโรห์โฮฟรากษัตริย์แห่งอียิปต์ไว้ในมือศัตรูของเขา และในมือของคนเหล่านั้นที่แสวงเอาชีวิตของเขา ดังที่เราได้มอบกษัตริย์แห่งยูดาห์ไว้ในมือของเนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน ผู้ซึ่งเป็นศัตรูของเขาและแสวงเอาชีวิตของเขา’ ”