15. ความปลาบปลื้มก็หายไปจากใจของพวกข้าพระองค์การเต้นรำของพวกข้าพระองค์กลายเป็นการไว้ทุกข์
16. มงกุฎได้ร่วงหล่นจากศีรษะพวกข้าพระองค์แล้ววิบัติแก่พวกข้าพระองค์ เพราะพวกข้าพระองค์ทำบาป
17. เพราะเหตุนี้เอง ใจพวกข้าพระองค์จึงอ่อนระอาเพราะสิ่งเหล่านี้ ตาข้าพระองค์จึงมัวไป
18. เพราะภูเขาศิโยนรกร้างสุนัขป่ามาเดินเพ่นพ่านอยู่ที่นั้น
19. ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่พระองค์ทรงครอบครองอยู่เป็นนิตย์พระที่นั่งของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
20. ไฉนพระองค์ทรงลืมพวกข้าพระองค์เสียเป็นนิตย์?ไฉนทรงทอดทิ้งพวกข้าพระองค์เสียนานดังนี้?