17. พระยาห์เวห์ได้ตรัสกับข้าพเจ้าว่า
18. ‘วันนี้เจ้าจะเดินข้ามเมืองอาร์เขตแดนของคนโมอับ
19. และเมื่อเข้าใกล้ชายแดนของคนอัมโมน อย่าเป็นศัตรูและอย่ารบกับเขา เพราะเราจะไม่ให้ดินแดนของลูกหลานคนอัมโมนแก่เจ้าเป็นกรรมสิทธิ์เลย ด้วยเราได้ให้ที่นั่นแก่ลูกหลานของโลทเป็นกรรมสิทธิ์แล้ว’
20. (ทั้งที่นั่นก็นับว่าเป็นแผ่นดินของพวกเรฟาอิม แต่ก่อนคนเรฟาอิมเคยอยู่ที่นั่น แต่คนอัมโมนได้เรียกพวกเขาว่าศัมซุมมิม
21. คนเหล่านั้นสูงใหญ่และมีจำนวนมาก เหมือนคนอานาค แต่พระยาห์เวห์ทรงทำลายพวกเขาเสีย และพวกอัมโมนได้ยึดครองและเข้าอยู่แทนที่เขา
22. เหมือนพระองค์ได้ทรงทำต่อลูกหลานของเอซาวผู้อยู่ที่เสอีร์ เมื่อพระองค์ทรงทำลายพวกโฮรีเสีย และพวกเขาได้ยึดครองแล้วเข้าอาศัยแทนที่เขาจนทุกวันนี้
23. ส่วนพวกอัฟวิมที่อยู่ในหมู่บ้านต่างๆ จนถึงกาซา คนคัฟโทร์ซึ่งมาจากคัฟโทร์ ก็ได้ทำลายพวกเขาและเข้าอาศัยแทนที่เขา)
24. ‘พวกเจ้าจงลุกขึ้นเดินทางข้ามลุ่มแม่น้ำอารโนน นี่แน่ะ เราได้มอบสิโหนชาวอาโมไรต์ผู้เป็นกษัตริย์แห่งเฮชโบน และดินแดนของเขาไว้ในมือของเจ้า เจ้าจงเริ่มเข้ายึดครองและสู้รบกับเขา
25. วันนี้เราจะให้ชนชาติทั้งหลายทั่วใต้ฟ้าครั่นคร้ามและกลัวเจ้า เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวเรื่องเจ้าก็จะกลัวจนตัวสั่นและลนลานเพราะเจ้า’
26. “ข้าพเจ้าจึงใช้ผู้สื่อสารจากถิ่นทุรกันดารเคเดโมทไปเข้าเฝ้าสิโหนกษัตริย์แห่งเฮชโบน ทูลถ้อยคำอันสันติว่า
27. ‘ขอให้ข้าพระบาทผ่านดินแดนของฝ่าพระบาท ข้าพระบาทจะเดินไปตามทางหลวงเท่านั้น จะไม่เลี้ยวไปทางขวาหรือทางซ้ายเลย