1. โอ ธิดาพรหมจารีแห่งบาบิโลนจงลงไป และนั่งในผงคลีโอ ธิดาเคลเดียจงนั่งลงบนพื้นดินโดยไม่มีบัลลังก์เพราะว่าคนจะไม่เรียกเจ้าอีกว่าแม่เนื้ออ่อนแม่เนื้อละเอียด
2. จับโม่เข้า และโม่แป้งซิเปิดผ้าคลุมหน้าของเจ้าออกเสียถลกกระโปรงของเจ้าขึ้น เปิดขาของเจ้าจงลุยข้ามน้ำไป
3. ความเปลือยเปล่าของเจ้าจะถูกเปิดออกและเขาจะเห็นความน่าอายของเจ้าด้วยเราจะแก้แค้นและจะไม่งดเว้นใครเลย
4. พระผู้ไถ่ของพวกเรา พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล
5. โอ ธิดาของชาวเคลเดียจงนั่งในความเงียบ และเข้าไปในความมืดเพราะคนจะไม่เรียกเจ้าอีกว่านางพญาแห่งราชอาณาจักรทั้งหลาย
6. เรากริ้วชนชาติของเราเราทำให้มรดกของเราเป็นมลทินเรามอบพวกเขาไว้ในมือของเจ้าแต่เจ้าไม่ได้แสดงความกรุณาต่อเขาเจ้าวางแอกอย่างหนักไว้บนบ่าของคนแก่
7. เจ้าพูดว่า “ข้าจะเป็นนางพญาตลอดไป”เจ้าจึงไม่ได้ใส่ใจในเรื่องเหล่านี้หรือจดจำบั้นปลายของเรื่องเหล่านี้
8. บัดนี้ จงฟังเรื่องนี้ซิ เจ้าผู้รักความเพลิดเพลินคือผู้นั่งอยู่อย่างมั่นคงผู้คิดในใจของตนว่า“ข้านี่แหละ และไม่มีผู้อื่นอีกข้าจะไม่นั่งเป็นแม่ม่ายหรือประสบกับการพลัดพรากจากลูก”
9. แต่ทั้งสองเรื่องนี้จะมาถึงเจ้าในเวลาเดียวกัน ภายในวันเดียวคือการพลัดพรากจากลูก และการเป็นแม่ม่ายนั้นจะมาถึงเจ้าอย่างเต็มขนาดทั้งที่เจ้ามีวิทยาคมมากมายและเจ้ามีเวทมนตร์ที่ทรงอานุภาพอยู่มาก
10. เจ้ารู้สึกมั่นคงอยู่ในความอธรรมของเจ้าเจ้าว่า “ไม่มีใครเห็นข้า”สติปัญญาของเจ้าและความรู้ของเจ้าทำให้เจ้าหลงไปและเจ้าจึงคิดในใจของเจ้าว่า“ข้านี่แหละ และไม่มีผู้อื่นอีก”