2. ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงกรุณาพวกข้าพระองค์ ข้าพระองค์รอคอยพระองค์ขอทรงเป็นแขนของข้าพระองค์ทั้งหลายทุกๆ เช้าเป็นความรอดของพวกข้าพระองค์ในยามทุกข์ยาก
3. เมื่อได้ยินเสียงความวุ่นวาย ชนชาติทั้งหลายก็วิ่งหนีเมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้น ประชาชาติก็กระจัดกระจายไป
4. ของริบของพวกท่านจะถูกรวบรวมเหมือนตั๊กแตนตัวอ่อนเก็บรวบรวมคนจะกระโดดตะครุบเหมือนอย่างฝูงตั๊กแตนว้าว่อนโดดตะครุบ
5. พระยาห์เวห์ทรงเป็นที่ยกย่อง เพราะพระองค์ประทับ ณ ที่สูงพระองค์ทรงให้ศิโยนเต็มด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม
6. และพระองค์จะทรงเป็นเสถียรภาพในช่วงเวลาของท่านทรงเป็นความรอด สติปัญญา และความรู้อันอุดมความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นทรัพย์สมบัติของศิโยน
7. ดูสิ ผู้แกล้วกล้าของพวกเขาร่ำร้องอยู่ภายนอกคณะทูตสันติภาพร่ำไห้อย่างขมขื่น
8. ทางหลวงก็ร้างเปล่าคนสัญจรก็หยุดเขาหักพันธสัญญาเสียเขาดูหมิ่นพยานทั้งหลายเขาไม่ได้ให้เกียรติคน
9. แผ่นดินไว้ทุกข์และอ่อนระทวยเลบานอนอับอายและเหี่ยวแห้งไปชาโรนเป็นเหมือนที่ราบแห้งแล้งบาชานและคารเมลก็สลัดใบ
10. พระยาห์เวห์ตรัสว่า “บัดนี้ เราจะลุกขึ้นบัดนี้ เราจะเป็นที่ยกย่องบัดนี้ เราจะเป็นที่เชิดชู
11. พวกเจ้าอุ้มท้องแต่แกลบ เจ้าคลอดแต่ตอข้าวลมหายใจของพวกเจ้าเป็นไฟที่จะเผาผลาญเจ้า
12. และประชาชนทั้งหลายก็จะเหมือนถูกเผาจนเป็นปูนเหมือนกอหนามที่ถูกตัดแล้วเผาในไฟ
13. “พวกเจ้าผู้อยู่ไกล ฟังซิว่าเราได้ทำอะไรเจ้าผู้อยู่ใกล้ จงรับรู้กำลังของเรา”
14. พวกคนบาปในศิโยนก็หวาดกลัวความสะทกสะท้านเข้าครอบงำคนไร้พระเจ้ามีใครในพวกเราอยู่กับไฟที่เผาผลาญได้?มีใครในพวกเราอยู่กับการเผาไหม้เป็นนิตย์ได้?