11. แล้วข้าจะไม่ทำกับเยรูซาเล็มและรูปเคารพของเขาอย่างที่ข้าได้ทำกับสะมาเรียและรูปเคารพของเขาหรือ? ”
12. เมื่อองค์เจ้านายทำพระราชกิจทั้งหมดของพระองค์ที่ภูเขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มเสร็จแล้ว พระองค์จะทรงลงโทษการโอ้อวดจากใจจองหองของพระราชาของอัสซีเรีย และการยกตัวด้วยสายตายโสของเขา
13. เพราะเขาว่า“ข้าทำการนี้ด้วยกำลังมือของข้าและด้วยสติปัญญาของข้า เพราะข้ามีความเข้าใจข้าได้รื้อเขตแดนของชนชาติทั้งหลายและได้ปล้นทรัพย์สมบัติของเขาข้าเป็นเหมือนผู้ทรงพลังที่ได้ฉุดบรรดากษัตริย์ลงมา
14. มือของข้าได้ฉวยทรัพย์สมบัติของชนชาติทั้งหลายเหมือนฉวยรังนกและคนเก็บไข่นกที่ถูกทิ้งอย่างไรข้าก็รวบรวมแผ่นดินโลกทั้งหมดอย่างนั้นไม่มีใครขยับปีกมาปกป้องหรืออ้าปากหรือร้องเสียงจ้อกแจ้ก”
15. ขวานจะคุยข่มคนที่ใช้มันจามหรือ?หรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยหรือ?ราวกับว่าไม้ตะบองจะยกผู้ที่ถือมันได้?หรือไม้พลองจะยกผู้ที่ไม่ใช่ท่อนไม้ได้?
16. ฉะนั้น องค์เจ้านาย พระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงให้โรคผอมแห้งมาในหมู่คนกำยำล่ำสันของเขาและจะมีการเผาไหม้ลุกโชนขึ้นใต้ศักดิ์ศรีของเขาเหมือนอย่างกับไฟไหม้
17. ความสว่างแห่งอิสราเอลจะเป็นไฟและองค์บริสุทธิ์ของเขาจะเป็นเปลวเพลิงแล้วไฟจะเผาและทำลายหนามใหญ่และหนามย่อยของเขาในวันเดียว
18. พระองค์จะทรงทำลายศักดิ์ศรีของป่าและสวนผลไม้ของเขารวมทั้งจิตใจและร่างกายและจะเป็นเหมือนเมื่อคนป่วยซูบตายไป
19. ต้นไม้ในป่าของเขาจะเหลือน้อยเต็มทีจนเด็กนับจำนวนได้
20. ในวันนั้น คนอิสราเอลที่เหลืออยู่และคนรอดตายแห่งเชื้อสายของยาโคบ จะไม่พึ่งพิงผู้ตีเขาอีก แต่จะพึ่งพิงพระยาห์เวห์ องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลด้วยจริงใจ
21. คนที่เหลืออยู่จะกลับมายังพระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ คือคนที่เหลืออยู่ของยาโคบ
22. อิสราเอลเอ๋ย เพราะแม้ว่าชนชาติของเจ้าจะเป็นดั่งทรายในทะเล คนที่เหลืออยู่เท่านั้นจะกลับมา การทำลายนั้นถูกกำหนดไว้แล้วด้วยความชอบธรรมอย่างล้นหลาม
23. เพราะว่าพระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพจะทรงให้การทำลายอย่างหมดสิ้นเกิดขึ้นท่ามกลางแผ่นดินโลกทั้งหมด ตามที่กำหนดไว้
24. ฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพตรัสดังนี้ว่า “ชนชาติของเราผู้อยู่ในศิโยนเอ๋ย อย่ากลัวคนอัสซีเรียผู้ตีพวกเจ้าด้วยตะบองและยกไม้พลองของเขาขึ้นสู้เจ้าเหมือนอย่างเมื่ออยู่ในอียิปต์
25. เพราะอีกไม่นานความกริ้วของเราจะสิ้นสุด และความโกรธของเราจะมุ่งสู่การทำลายพวกเขา”