1. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ออกกฎหมายอธรรมและแก่พวกที่เขียนกฎมาบีบบังคับ
2. เพื่อผลักไสคนขัดสนไปจากความยุติธรรมและปล้นสิทธิของคนจนแห่งชนชาติของเราเพื่อให้หญิงม่ายกลายเป็นของริบของพวกเขาและทำให้ลูกกำพร้าพ่อกลายเป็นเหยื่อ
3. พวกท่านจะทำอย่างไรในวันลงโทษ?และในวันทำลายล้างซึ่งมาจากที่ไกล?ท่านทั้งหลายจะหนีไปพึ่งใคร?และพวกท่านจะเก็บทรัพย์สมบัติของท่านไว้ที่ไหน?
4. ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะก้มตัวลงอยู่กับพวกนักโทษหรือล้มลงในหมู่คนที่ถูกฆ่าถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
5. วิบัติแก่อัสซีเรีย ผู้เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเราและไม้พลองในมือของพวกเขาเป็นความเกรี้ยวกราดของเรา
6. เราใช้เขาไปสู้ประเทศชาติหนึ่งที่ทิ้งพระเจ้าเราบัญชาเขาให้ไปสู้ชนชาติที่เรากริ้วให้ไปเอาของริบและฉวยของปล้นและให้เหยียบย่ำลงเหมือนเหยียบเลนบนถนน
7. แต่เขาไม่ได้ตั้งใจเช่นนั้นและจิตใจของเขาก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นเพราะในใจของเขาคิดแต่จะทำลายและทำลายประชาชาติไปไม่ใช่น้อย
8. เพราะเขาพูดว่า“พวกผู้บัญชาการของข้าล้วนเป็นกษัตริย์ไม่ใช่หรือ?
9. เมืองคาลโนก็เหมือนเมืองคารเคมิชไม่ใช่หรือ?เมืองฮามัทก็เหมือนเมืองอารปัดไม่ใช่หรือ?เมืองสะมาเรียก็เหมือนเมืองดามัสกัสไม่ใช่หรือ?
10. เหมือนอย่างที่มือของข้ายื่นไปถึงบรรดาราชอาณาจักรของรูปเคารพซึ่งมีรูปเคารพแกะสลักใหญ่กว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย
11. แล้วข้าจะไม่ทำกับเยรูซาเล็มและรูปเคารพของเขาอย่างที่ข้าได้ทำกับสะมาเรียและรูปเคารพของเขาหรือ? ”
12. เมื่อองค์เจ้านายทำพระราชกิจทั้งหมดของพระองค์ที่ภูเขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มเสร็จแล้ว พระองค์จะทรงลงโทษการโอ้อวดจากใจจองหองของพระราชาของอัสซีเรีย และการยกตัวด้วยสายตายโสของเขา