19. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสในมีเดียนว่า “จงกลับไปอียิปต์ เพราะคนทั้งหลายที่หาช่องทางประหารชีวิตเจ้านั้นตายหมดแล้ว”
20. โมเสสจึงให้ภรรยาและบรรดาบุตรของตนขี่ลากลับไปยังแผ่นดินอียิปต์ ส่วนโมเสสก็ถือไม้เท้าของพระเจ้าไปด้วย
21. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “เมื่อเจ้ากลับไปถึงอียิปต์ จงทำการอัศจรรย์ทั้งสิ้นซึ่งเรามอบไว้ในอำนาจของเจ้าแล้วนั้นต่อหน้าฟาโรห์ แต่เราจะทำให้ใจของฟาโรห์กระด้าง ไม่ยอมให้ประชากรไป
22. เจ้าจงทูลฟาโรห์ว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า คนอิสราเอลเป็นบุตรชายของเรา บุตรหัวปีของเรา
23. เราบอกแก่เจ้าว่า “จงปล่อยบุตรของเราให้ไปนมัสการเรา” ถ้าเจ้าไม่ยอม เราจะประหารบุตรหัวปีของเจ้าเสีย’”
24. ณ ที่พักระหว่างทาง พระยาห์เวห์เสด็จมาหาโมเสส และทรงประสงค์จะประหารท่านเสีย
25. นางศิปโปราห์จึงเอาหินคมตัดหนังที่ปลายองคชาตบุตรชายคนหนึ่งของตน แล้วเอาไปแตะเท้าของโมเสสกล่าวว่า “จริงนะ ท่านเป็นเจ้าบ่าวแห่งโลหิตแก่ฉัน”
26. พระเจ้าจึงทรงไว้ชีวิตท่าน (ในเวลานั้น นางกล่าวว่า “ท่านเป็นเจ้าบ่าวแห่งโลหิต”) เนื่องจากพิธีเข้าสุหนัต