18. เมื่อเราได้รับเกียรติเพราะฟาโรห์ รถรบ และพลม้าของเขาแล้ว คนอียิปต์ก็จะรู้ว่า เรานี่แหละคือยาห์เวห์”
19. ทูตของพระเจ้าซึ่งนำหน้าทัพอิสราเอลก็กลับไปอยู่ข้างหลัง และเสาเมฆซึ่งอยู่ข้างหน้า ก็กลับมาตั้งอยู่ข้างหลังพวกเขา
20. คือมาอยู่ระหว่างทัพอียิปต์และทัพอิสราเอล มีเมฆและความมืดกั้น เวลากลางคืนก็ผ่านไปโดยทั้งสองฝ่ายไม่ได้เข้าใกล้กันตลอดคืน
21. โมเสสยื่นมือออกเหนือทะเล และพระยาห์เวห์ก็ทรงบันดาลให้ลมตะวันออกพัดโหมไล่น้ำทะเลตลอดคืน ทำให้ทะเลกลายเป็นดินแห้ง และน้ำแยกออกจากกัน
22. ชนชาติอิสราเอลก็เดินผ่านกลางทะเลบนดินแห้ง ส่วนน้ำนั้นตั้งเป็นเหมือนกำแพงสำหรับพวกเขาทั้งทางขวาและทางซ้าย
23. คนอียิปต์ก็ไล่ตามพวกเขาเข้าไปกลางทะเล ทั้งม้าและรถรบและพลม้าทั้งสิ้นของฟาโรห์
24. เวลาเช้ามืดพระยาห์เวห์ทอดพระเนตรลงมาจากเสาเพลิงและเสาเมฆทรงเห็นทัพอียิปต์ ก็ทรงบันดาลให้ทัพอียิปต์เกิดโกลาหล
25. พระองค์ทรงทำให้ล้อรถฝืดจนแล่นแทบไม่ไหว คนอียิปต์จึงพูดกันว่า “ให้เราหนีจากคนอิสราเอลเถิด เพราะพระยาห์เวห์ทรงต่อสู้กับคนอียิปต์เพื่อพวกเขา”
26. จากนั้นพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงยื่นมือออกเหนือทะเล เพื่อให้น้ำทะเลไหลกลับคืนมาท่วมคนอียิปต์ ทั้งรถรบและพลม้าของพวกเขา”
27. โมเสสจึงยื่นมือออกเหนือทะเล พอรุ่งเช้าทะเลก็ไหลกลับดังเดิม คนอียิปต์พากันหนีกระแสน้ำ แต่พระยาห์เวห์ทรงสลัดคนอียิปต์ลงกลางทะเล