1. พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า
2. “จงสั่งชนชาติอิสราเอลให้ย้อนกลับไปตั้งค่ายหน้าปิหะหิโรท ระหว่างมิกดลกับทะเล หน้าบาอัลเซโฟน ส่วนพวกเจ้าจงตั้งค่ายตรงข้ามที่นั้น คือบริเวณริมทะเล
3. ฟาโรห์จะกล่าวถึงชนชาติอิสราเอลว่า ‘พวกเขาระส่ำระสายบนบก ถิ่นทุรกันดารนั้นปิดกั้นพวกเขาไว้แล้ว’
4. เราจะบันดาลให้ใจฟาโรห์กระด้างไป ฟาโรห์จะไล่ตามพวกเจ้า แล้วเราจะได้รับเกียรติเพราะฟาโรห์และกองกำลังทั้งสิ้นของเขา แล้วคนอียิปต์จะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์” คนอิสราเอลก็ทำตามรับสั่งนั้น
5. เมื่อกษัตริย์อียิปต์ทรงทราบว่าประชากรเหล่านั้นหนีไปแล้ว ท่าทีของฟาโรห์และของพวกข้าราชการที่มีต่อประชากรอิสราเอลก็เปลี่ยนไป พวกเขาจึงว่า “ทำไมพวกเราจึงทำอย่างนี้? ทำไมจึงปล่อยพวกอิสราเอลไปจากการรับใช้เราเล่า?”
6. แล้วฟาโรห์ก็ทรงจัดราชรถและนำทัพไป
7. พระองค์ทรงเอารถรบอย่างดี 600 คันกับรถรบอื่นทั้งหมดของอียิปต์ มีนายทหารประจำอยู่ทุกคัน
8. พระยาห์เวห์ทรงให้พระทัยของฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์กระด้างไป ฟาโรห์จึงทรงไล่ตามชนชาติอิสราเอลซึ่งเดินออกไปอย่างองอาจ
9. คนอียิปต์ไล่ตามไป มีทั้งม้าและรถรบทั้งสิ้นของฟาโรห์ และทหารม้ากับกองกำลังของท่านมาทันพวกอิสราเอลที่ตั้งค่ายอยู่ริมทะเล ใกล้ปิหะหิโรท หน้าบาอัลเซโฟน
10. เมื่อฟาโรห์ทรงเข้ามาใกล้ ชนชาติอิสราเอลก็เงยหน้าขึ้นดู และนี่แน่ะ ชาวอียิปต์ยกติดตามมา พวกเขาก็หวาดกลัวยิ่งนัก จึงร้องทูลพระยาห์เวห์
11. พวกเขาบอกโมเสสว่า “หลุมฝังศพในอียิปต์ไม่มีหรือ? ท่านจึงพาพวกเราออกมาตายในถิ่นทุรกันดาร ทำไมท่านจึงทำกับเราเช่นนี้คือพาพวกเราออกมาจากอียิปต์?