2. เมื่อแผ่นดินเกิดจลาจลก็มีผู้ครอบครองหลายคนแต่โดยอาศัยคนที่มีความเข้าใจและความรู้แผ่นดินนั้นจะยืนยง
3. คนยากจนที่ข่มเหงคนจนก็เหมือนฝนที่ซัดลงมาทำลายพืชผล
4. คนที่ทิ้งธรรมบัญญัติย่อมสรรเสริญคนอธรรมแต่คนที่รักษาธรรมบัญญัติย่อมต่อสู้พวกเขา
5. คนชั่วไม่เข้าใจความยุติธรรมแต่คนที่แสวงหาพระยาห์เวห์จะเข้าใจถี่ถ้วน
6. คนยากจนที่ดำเนินในความซื่อสัตย์ของเขาก็ดีกว่าคนที่คดโกงในทางของตนแล้วมั่งคั่ง
7. บุตรที่เฝ้ารักษาธรรมบัญญัติเป็นคนฉลาดแต่เพื่อนของคนตะกละทำให้บิดาของตนขายหน้า
8. คนที่ทวีทรัพย์สมบัติของตนด้วยดอกเบี้ยและการขูดรีดก็ได้รวบรวมทรัพย์นั้นไว้ให้ผู้ที่เมตตาคนจน
9. ถ้าผู้ใดไม่ฟังธรรมบัญญัติแม้คำอธิษฐานของเขาก็เป็นที่น่าสะอิดสะเอียน
10. คนที่นำคนเที่ยงธรรมหลงเข้าไปในทางชั่วก็จะตกลงในหลุมของเขาเองแต่คนดีพร้อมจะได้รับสิ่งดีเป็นมรดก
11. คนมั่งคั่งก็มีปัญญาในสายตาของตนเองแต่คนยากจนผู้มีความเข้าใจจะรู้จักเขาแจ่มแจ้ง
12. เมื่อคนชอบธรรมชนะ ความรุ่งเรืองก็มีมากขึ้นแต่เมื่อคนอธรรมเรืองอำนาจ คนก็ซ่อนตัวเสีย
13. ผู้ซ่อนการละเมิดของตนไว้จะไม่เจริญแต่ผู้สารภาพและทิ้งมันจะได้ความกรุณา
14. คนที่เกรงกลัวพระเจ้าอยู่เสมอก็เป็นสุขแต่คนที่ทำใจตนให้แข็งกระด้างจะตกในความยากลำบาก
15. คนอธรรมที่ปกครองประชาชนผู้ยากจนก็เหมือนสิงโตคำรามหรือหมีโถมใส่เหยื่อ
16. เจ้านายที่ขาดความเข้าใจก็เป็นผู้บีบบังคับตัวฉกาจแต่คนที่เกลียดสิ่งที่ได้มาโดยไม่ชอบธรรมย่อมมีชีวิตยืนยาว