1. อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆ จะนำอะไรมาให้บ้าง
2. จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเองให้คนต่างด้าวสรรเสริญ และไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
3. หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนักแต่การยั่วเย้าของคนโง่ก็หนักกว่าทั้งสองอย่างนั้น
4. ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้นแต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้?
5. ว่ากันต่อหน้าดีกว่ารักกันลับๆ
6. บาดแผลที่มิตรทำก็ด้วยเจตนาดีแต่การจูบของศัตรูนั้นมากเกินความจริง
7. คนที่อิ่มแล้วย่อมเบื่อน้ำผึ้งแต่สำหรับคนหิว ทุกสิ่งที่ขมก็กลับหวาน
8. คนที่ร่อนเร่จากบ้านของตนก็เหมือนนกที่เร่ร่อนจากรังของมัน
9. น้ำมันและเครื่องหอมทำให้ใจยินดีและความอ่อนหวานของเพื่อนมาจากคำแนะนำที่จริงใจ
10. อย่าทอดทิ้งเพื่อนของเจ้า และเพื่อนของบิดาเจ้าและอย่าไปที่บ้านพี่น้องของเจ้าในวันที่เจ้าพบความหายนะเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ไกล
11. ลูกเอ๋ย จงมีปัญญา และจงทำให้ใจของข้ายินดีเพื่อข้าจะตอบคนที่ตำหนิข้าได้
12. คนสุขุมเห็นอันตรายและซ่อนตัวเสียแต่คนรู้น้อยเดินเรื่อยไปและรับอันตรายนั้น
13. จงริบเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้คนอื่นและจงยึดมันไว้ เมื่อเขาประกันให้หญิงต่างด้าว