28. ศักดิ์ศรีของพระราชาอยู่ในมวลชนหากไร้ประชาชน เจ้านายก็วิบัติ
29. คนที่โกรธช้าก็มีความเข้าใจมากแต่คนที่โกรธเร็วก็ยกย่องความโง่
30. จิตใจสงบให้ชีวิตแก่เนื้อหนังแต่ความอิจฉาทำให้กระดูกผุ
31. ผู้กดขี่คนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขาแต่ผู้เมตตาคนขัดสนก็ถวายพระเกียรติแด่พระองค์
32. คนอธรรมถูกคว่ำลงตามกรรมชั่วของเขาแต่คนชอบธรรมมีที่ลี้ภัยเมื่อเขาตาย
33. ปัญญาอาศัยอยู่ในใจของคนที่มีความเข้าใจและปัญญาเป็นที่ประจักษ์แม้ในความคิดของคนโง่
34. ความชอบธรรมย่อมเชิดชูประชาชาติแต่บาปเป็นสิ่งที่น่าอายมากแก่ชนชาติ
35. ข้าราชการที่ฉลาดย่อมได้รับความโปรดปรานจากพระราชาแต่พระพิโรธของพระองค์ก็ตกแก่ผู้ที่ประพฤติน่าอับอาย