18. คนรู้น้อยได้ความโง่เป็นมรดกแต่คนสุขุมจะมีความรู้เป็นมงกุฎ
19. คนชั่วกราบคนดีคนอธรรมกราบอยู่ที่ประตูบ้านของคนชอบธรรม
20. คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย
21. คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่คนที่เมตตาคนยากจนก็เป็นสุข
22. คนที่คิดการชั่วนั้นไม่ผิดหรือ?ส่วนคนที่คิดการดีก็พบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์
23. มีกำไรอยู่ในงานที่เหนื่อยยากทุกอย่างการเพียงแต่พูดนั้นโน้มไปทางความขาดแคลน
24. มงกุฎของคนมีปัญญาคือความมั่งคั่งของเขาแต่ความโง่เป็นพวงมาลัยของคนโง่
25. พยานที่พูดความจริงเป็นผู้ช่วยชีวิตแต่ผู้ที่หายใจออกมาเป็นคำมุสาก็เป็นคนขายเพื่อน
26. ผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์ย่อมมีสวัสดิภาพลูกหลานของเขาจะมีที่ลี้ภัย
27. ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นน้ำพุแห่งชีวิตเพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้
28. ศักดิ์ศรีของพระราชาอยู่ในมวลชนหากไร้ประชาชน เจ้านายก็วิบัติ
29. คนที่โกรธช้าก็มีความเข้าใจมากแต่คนที่โกรธเร็วก็ยกย่องความโง่
30. จิตใจสงบให้ชีวิตแก่เนื้อหนังแต่ความอิจฉาทำให้กระดูกผุ
31. ผู้กดขี่คนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขาแต่ผู้เมตตาคนขัดสนก็ถวายพระเกียรติแด่พระองค์
32. คนอธรรมถูกคว่ำลงตามกรรมชั่วของเขาแต่คนชอบธรรมมีที่ลี้ภัยเมื่อเขาตาย