15. คนรู้น้อยเชื่อทุกอย่างแต่คนสุขุมพิเคราะห์ดูย่างก้าวของตน
16. คนมีปัญญาย่อมระวังตัวและหันจากความยุ่งยากแต่คนโง่ขาดการยับยั้งตนและประมาท
17. คนขี้โมโหทำสิ่งโง่เขลาและคนเจ้าเล่ห์เป็นที่เกลียดชัง
18. คนรู้น้อยได้ความโง่เป็นมรดกแต่คนสุขุมจะมีความรู้เป็นมงกุฎ
19. คนชั่วกราบคนดีคนอธรรมกราบอยู่ที่ประตูบ้านของคนชอบธรรม
20. คนยากจนนั้นแม้เพื่อนบ้านของตนก็รังเกียจแต่คนมั่งคั่งมีสหายมากมาย
21. คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนก็เป็นคนบาปแต่คนที่เมตตาคนยากจนก็เป็นสุข
22. คนที่คิดการชั่วนั้นไม่ผิดหรือ?ส่วนคนที่คิดการดีก็พบความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์
23. มีกำไรอยู่ในงานที่เหนื่อยยากทุกอย่างการเพียงแต่พูดนั้นโน้มไปทางความขาดแคลน
24. มงกุฎของคนมีปัญญาคือความมั่งคั่งของเขาแต่ความโง่เป็นพวงมาลัยของคนโง่
25. พยานที่พูดความจริงเป็นผู้ช่วยชีวิตแต่ผู้ที่หายใจออกมาเป็นคำมุสาก็เป็นคนขายเพื่อน