15. ทางของคนโง่นั้นถูกต้องในสายตาของเขาเองแต่คนมีปัญญาย่อมฟังคำแนะนำ
16. คนโง่ย่อมแสดงความฉุนเฉียวของตนทันทีแต่คนสุขุมย่อมไม่ใส่ใจต่อการสบประมาท
17. คนที่พูดความจริงก็ให้การอย่างซื่อสัตย์แต่พยานเท็จกล่าวคำหลอกลวง
18. คำพูดพล่อยๆ เหมือนดาบแทงแต่ลิ้นของคนมีปัญญานำการรักษามาให้
19. ปากที่พูดจริงทนอยู่ได้เป็นนิตย์แต่ลิ้นที่พูดมุสาอยู่ได้เพียงประเดี๋ยวเดียว
20. ความหลอกลวงอยู่ในใจของคนที่คิดการชั่วแต่คนที่แนะให้มีสันติภาพก็มีความยินดี
21. ไม่มีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับคนชอบธรรมแต่คนอธรรมเต็มไปด้วยความลำบาก
22. พระยาห์เวห์ทรงเกลียดชังปากที่พูดมุสาแต่ทรงปีติยินดีในคนที่ประพฤติอย่างซื่อสัตย์
23. คนสุขุมย่อมเก็บงำความรู้ไว้แต่คนโง่ป่าวร้องความโง่ของตน