13. ข้าพเจ้าได้รักษาใจให้สะอาดและชำระมือด้วยความบริสุทธิ์ก็เปล่าประโยชน์แน่ทีเดียว
14. เพราะข้าพเจ้ารับภัยอยู่วันแล้ววันเล่าและถูกตีสอนอยู่ทุกเช้า
15. ถ้าข้าพระองค์ได้กล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะพูดอย่างนี้”ข้าพระองค์ก็จะทรยศต่อพวกบุตรของพระองค์
16. แต่เมื่อข้าพระองค์ตรึกตรองว่า จะเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไรข้าพระองค์รู้สึกว่าเป็นงานที่เหน็ดเหนื่อย
17. จนข้าพระองค์เข้าไปในสถานนมัสการของพระเจ้าแล้วข้าพระองค์จึงพิเคราะห์เห็นปลายทางของเขาทั้งหลาย
18. แน่ทีเดียว พระองค์ทรงวางเขาทั้งหลายไว้ในที่ลื่นพระองค์ทรงทำให้พวกเขาล้มถึงความพินาศ
19. แหม เขาทั้งหลายถูกทำลายเสียในครู่เดียวถูกเหตุการณ์สยดสยองกวาดไปอย่างสิ้นเชิง
20. ข้าแต่องค์เจ้านาย เหมือนความฝันที่หายไปเมื่อตื่นขึ้นเมื่อทรงตื่น พระองค์ก็ทรงดูหมิ่นภาพของพวกเขา
21. เมื่อใจของข้าพระองค์ขมขื่นเมื่อข้าพระองค์เสียวแปลบถึงหัวใจ
22. ข้าพระองค์เขลาและไม่รู้เรื่องข้าพระองค์ประพฤติตัวเหมือนสัตว์ต่อพระองค์
23. ถึงกระนั้นก็ดี ข้าพระองค์อยู่กับพระองค์เสมอพระองค์ทรงจับมือขวาของข้าพระองค์ไว้
24. พระองค์ทรงนำข้าพระองค์ด้วยคำปรึกษาของพระองค์และภายหลังพระองค์จะทรงนำข้าพระองค์ให้ได้รับเกียรติยศ