10. เพราะฉะนั้น ประชาชนของพระองค์จึงกลับมาที่นี่และพวกเขาดื่มน้ำแห่งความบริบูรณ์
11. และเขาทั้งหลายพูดว่า “พระเจ้าทรงทราบได้อย่างไร?พระเจ้าผู้สูงสุดมีความรู้หรือ?”
12. ดูเถิด คนอธรรมเป็นเช่นนี้แหละอยู่อย่างสบายเป็นนิตย์ และร่ำรวยขึ้น
13. ข้าพเจ้าได้รักษาใจให้สะอาดและชำระมือด้วยความบริสุทธิ์ก็เปล่าประโยชน์แน่ทีเดียว
14. เพราะข้าพเจ้ารับภัยอยู่วันแล้ววันเล่าและถูกตีสอนอยู่ทุกเช้า
15. ถ้าข้าพระองค์ได้กล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะพูดอย่างนี้”ข้าพระองค์ก็จะทรยศต่อพวกบุตรของพระองค์
16. แต่เมื่อข้าพระองค์ตรึกตรองว่า จะเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไรข้าพระองค์รู้สึกว่าเป็นงานที่เหน็ดเหนื่อย
17. จนข้าพระองค์เข้าไปในสถานนมัสการของพระเจ้าแล้วข้าพระองค์จึงพิเคราะห์เห็นปลายทางของเขาทั้งหลาย
18. แน่ทีเดียว พระองค์ทรงวางเขาทั้งหลายไว้ในที่ลื่นพระองค์ทรงทำให้พวกเขาล้มถึงความพินาศ