13. พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นที่เยาะเย้ยของเพื่อนบ้านเป็นที่ดูถูกและดูหมิ่นแก่ผู้ที่อยู่รอบพวกข้าพระองค์
14. พระองค์ทรงทำให้พวกข้าพระองค์เป็นคำล้อเลียนท่ามกลางบรรดาประชาชาติเป็นที่หัวเราะท่ามกลางชาวประเทศทั้งหลาย
15. ความขายหน้าอยู่ตรงหน้าข้าพระองค์วันยังค่ำและความอับอายคลุมหน้าข้าพระองค์ไว้
16. เนื่องด้วยเสียงของคนเยาะเย้ยและคนด่าทอเนื่องด้วยศัตรูและผู้แก้แค้น
17. สิ่งทั้งปวงนี้เกิดกับข้าพระองค์ทั้งหลายแม้ว่าพวกข้าพระองค์ไม่ได้ลืมพระองค์หรือทำผิดต่อพันธสัญญาของพระองค์
18. จิตใจของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มิได้หันเหย่างเท้าของพวกข้าพระองค์ก็มิได้พรากจากพระมรรคาของพระองค์
19. พระองค์ยังทรงบดขยี้ข้าพระองค์ทั้งหลายในที่ของหมาป่าและคลุมพวกข้าพระองค์ไว้ด้วยเงามัจจุราช
20. ถ้าข้าพระองค์ทั้งหลายได้ลืมพระนามพระเจ้าหรือพนมมือของตนไหว้พระอื่น
21. พระเจ้าจะไม่ทรงทราบเรื่องนี้หรือ?เพราะพระองค์ทรงทราบความลึกลับของจิตใจ
22. เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกฆ่าวันยังค่ำและถูกนับว่าเป็นแกะสำหรับเอาไปฆ่า
23. ข้าแต่องค์เจ้านาย ขอทรงตื่นเถิด ไฉนบรรทมอยู่?ขอทรงตื่นขึ้นเถิด ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เป็นนิตย์
24. ไฉนพระองค์ซ่อนพระพักตร์เสีย?ไฉนทรงลืมความทุกข์ยากและการที่ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกบีบบังคับ?