11. ว่า “เราจะให้แผ่นดินคานาอันแก่เจ้า”เป็นส่วนมรดกของเจ้าทั้งหลาย
12. เมื่อพวกเขายังเป็นแต่คนจำนวนน้อยแค่หยิบมือ ยังเป็นแต่คนต่างด้าวในที่นั้น
13. พเนจรไปจากประชาชาตินี้ถึงประชาชาตินั้นจากราชอาณาจักรนี้ถึงอีกชนชาติหนึ่ง
14. พระองค์มิทรงยอมให้ผู้ใดบีบบังคับเขาพระองค์ทรงตักเตือนบรรดาพระราชาด้วยเห็นแก่พวกเขาว่า
15. “อย่าแตะต้องผู้ที่เราเจิมไว้อย่าทำอันตรายผู้เผยพระวจนะของเรา”
16. เมื่อพระองค์ทรงเรียกการกันดารอาหารให้เกิดขึ้นในแผ่นดินพระองค์ทรงทำลายอาหารทั้งหมด
17. พระองค์ทรงใช้ชายคนหนึ่งไปข้างหน้าพวกเขาคือโยเซฟผู้ถูกขายไปเป็นทาส
18. พวกเขาทำให้เท้าทั้งคู่ของเขาเจ็บด้วยตรวนคอของเขาเข้าอยู่ในปลอกเหล็ก
19. จนกว่าสิ่งที่เขากล่าวได้เกิดขึ้นจริงพระดำรัสของพระยาห์เวห์พิสูจน์ว่าเขาถูก
20. พระราชาก็ทรงใช้ให้ไปปล่อยตัวเขาผู้ปกครองของชนชาติทั้งหลายได้ปล่อยเขาเป็นอิสระ