28. เจ้าจะเรียกค่าจ้างลุงเท่าไรลุงจะให้”
29. ยาโคบตอบว่า “ลุงทราบอยู่ว่า ฉันรับใช้ลุงอย่างไร และฝูงปศุสัตว์ของลุงอยู่กับฉันอย่างไร
30. เพราะว่าก่อนฉันมานั้นลุงมีแต่น้อย แต่บัดนี้ก็มีทวีขึ้นเป็นอันมาก ฉันจะก้าวไปทางไหน พระยาห์เวห์ทรงอวยพรลุง ทีนี้เมื่อไรฉันจะทำอะไรสำหรับตนเองและครอบครัวได้เล่า?”
31. ลาบันจึงถามว่า “ลุงควรจะให้อะไรเจ้า?” ยาโคบตอบว่า “ลุงไม่ต้องให้อะไรฉัน แต่ถ้าลุงทำสิ่งนี้ให้ฉัน ฉันก็จะกลับไปเลี้ยงและดูแลสัตว์ของลุงต่อ
32. คือวันนี้ฉันจะไปตรวจดูฝูงสัตว์ของลุงทั้งหมด ฉันจะคัดแกะที่มีจุดและแกะด่างทุกตัวออกจากฝูง และคัดแกะดำทุกตัวออกจากฝูงแกะ และแพะด่างกับแพะที่มีจุดออกจากฝูงแพะ ให้สัตว์เหล่านี้เป็นค่าจ้างของฉัน
33. ความซื่อตรงของฉันจะปรากฏในภายหน้า คือเมื่อลุงมาดูค่าจ้างของฉัน ถ้าพบตัวไม่มีจุดและที่ไม่ด่างอยู่ในฝูงแกะ หรือตัวที่ไม่ดำในฝูงลูกแกะก็ให้ถือเสียว่าฉันขโมยสัตว์เหล่านี้มา”
34. ลาบันจึงตอบว่า “ดีแล้ว ให้เป็นไปตามที่เจ้าพูดนั้น”
35. วันนั้นลาบันก็แยกแพะตัวผู้ที่ลายด่างและมีจุด และแพะตัวเมียที่มีจุดและที่ด่างทุกตัวออกไป ส่วนทั้งหมดที่มีสีขาว และทั้งหมดที่มีสีดำในฝูงแพะแกะ เขามอบให้บุตรชายของเขาเลี้ยง
36. เขาจัดระยะห่างระหว่างเขาและยาโคบเป็นระยะทางการเดินทางสามวัน และยาโคบก็เลี้ยงสัตว์ของลาบันที่เหลือนั้น
37. ยาโคบเอากิ่งไม้สดจากต้นกำยาน ต้นอัลมอนด์ และต้นปอตูบหูช้างมาปอกเปลือกออกเป็นรอยขาวๆ ให้เห็นไม้สีขาว
38. เขาวางไม้ที่ปอกเปลือกไว้ในร่องตรงหน้าฝูงสัตว์ คือในรางน้ำที่ฝูงสัตว์มากินน้ำ เมื่อมันมากินน้ำ มันก็อยากติดสัด
39. ฝูงสัตว์ก็ผสมพันธุ์กันที่ไม้นั้น ดังนั้นฝูงสัตว์จึงมีลูกที่มีลาย มีด่าง มีจุด
40. ยาโคบก็แยกลูกแกะออกจากฝูง ให้ฝูงนั้นอยู่ตรงหน้าแกะลายและแกะดำทุกตัวในฝูงของลาบัน แต่ฝูงสัตว์ของเขานั้นอยู่ต่างหากไม่ให้ปะปนกับฝูงสัตว์ของลาบัน
41. อยู่มาเมื่อสัตว์ที่แข็งแรงในฝูงจะผสมพันธุ์ ยาโคบก็จัดไม้วางไว้ที่รางน้ำให้ฝูงสัตว์เห็น เพื่อให้มันผสมพันธุ์กันกลางไม้นั้น
42. แต่เมื่อมีสัตว์ที่อ่อนแอ ยาโคบก็ไม่ใส่ไม้นั้นไว้ ดังนั้นสัตว์ที่อ่อนแอจึงตกเป็นของลาบัน แต่สัตว์ที่แข็งแรงเป็นของยาโคบ
43. ยาโคบก็มั่งมียิ่งขึ้น มีฝูงแพะแกะมากมาย คนใช้ชายหญิง และฝูงอูฐฝูงลา