14. เจ้าจงให้สามเมืองอยู่ทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน และอีกสามเมืองอยู่ในแผ่นดินคานาอัน ให้เป็นเมืองลี้ภัย
15. ทั้งหกเมืองนี้ให้เป็นเมืองลี้ภัยสำหรับคนอิสราเอล คนต่างด้าว และคนที่มาอาศัยอยู่ท่ามกลางเขา เพื่อให้ผู้ที่ฆ่าคนโดยไม่เจตนาทุกคนจะหลบหนีไปที่นั่นได้
16. “แต่ถ้าใครตีคนด้วยเครื่องมือเหล็กจนคนนั้นตาย เขาก็เป็นฆาตกร ฆาตกรต้องถูกประหารชีวิต
17. และถ้าใครทุบคนด้วยก้อนหินในมือที่มีขนาดฆ่าคนได้ แล้วคนนั้นตาย เขาก็เป็นฆาตกร ฆาตกรต้องถูกประหารชีวิต
18. หรือใครใช้ไม้ในมือซึ่งมีขนาดฆ่าคนได้ตีคน แล้วคนนั้นตาย เขาเป็นฆาตกร ฆาตกรต้องถูกประหารชีวิต
19. ให้ผู้แก้แค้นแทนโลหิตเองเป็นผู้ประหารชีวิตฆาตกรนั้น ให้ผู้แก้แค้นแทนโลหิตประหารชีวิตคนนั้นเมื่อพบเขา
20. ถ้าใครแทงคนอื่นด้วยความเกลียดชัง หรือซุ่มคอยขว้างจนคนนั้นตาย
21. หรือชกด้วยมือจนคนนั้นตายเพราะเป็นศัตรูกัน ให้ประหารชีวิตผู้ที่ทำให้คนนั้นตาย เขาเป็นฆาตกร ให้ผู้แก้แค้นแทนโลหิตประหารชีวิตฆาตกรเมื่อพบเขา
22. “แต่ถ้าใครแทงถูกคนอื่นอย่างกะทันหันโดยไม่ได้เป็นศัตรูกัน หรือเอาอะไรขว้างถูกเขาโดยไม่ได้ดักซุ่มอยู่
23. หรือใช้ก้อนหินขนาดฆ่าคนได้ขว้างถูกเขาโดยไม่เห็น แล้วคนนั้นตาย แต่เขาไม่ได้เป็นศัตรู และไม่ได้มุ่งทำร้ายคนนั้น
24. ก็ให้ชุมนุมชนตัดสินความระหว่างผู้ฆ่าคนและผู้แก้แค้นแทนโลหิตตามกฎหมายนี้
25. ให้ชุมนุมชนช่วยผู้ที่ฆ่าคนให้พ้นจากมือของผู้แก้แค้นแทนโลหิต ให้ชุมนุมชนนำตัวเขากลับไปยังเมืองลี้ภัยที่เขาหลบหนีไปอยู่นั้น ให้เขาอาศัยอยู่ที่นั่นจนกว่ามหาปุโรหิตผู้ได้รับการเจิมด้วยน้ำมันบริสุทธิ์จะถึงแก่กรรม
26. แต่ถ้าเมื่อไรที่ผู้ฆ่าคนออกจากเขตเมืองลี้ภัยซึ่งเขาหนีเข้าไปอยู่นั้น
27. และผู้แก้แค้นแทนโลหิตพบคนนั้นที่นอกเขตเมืองลี้ภัย แล้วผู้แก้แค้นแทนโลหิตฆ่าผู้ฆ่าคนนั้น เขาก็ไม่มีความผิดจากการฆ่าคน
28. เพราะว่าผู้ฆ่าคนนั้นต้องอยู่ในเขตเมืองลี้ภัยจนกว่ามหาปุโรหิตจะถึงแก่กรรม หลังจากมหาปุโรหิตถึงแก่กรรมแล้ว ผู้ฆ่าคนนั้นจึงจะกลับไปยังที่ดินซึ่งเขาถือกรรมสิทธิ์อยู่นั้นได้
29. “สิ่งเหล่านี้จะเป็นหลักเกณฑ์แห่งกฎหมายของเจ้าตลอดไป ในทุกๆ ที่ที่เจ้าอาศัยอยู่
30. ใครก็ตามที่ฆ่าคน ก็ให้ฆาตกรนั้นถูกประหารชีวิตตามปากคำของพยาน แต่อย่าประหารใครด้วยพยานเพียงปากเดียว