1. เฮเซคียาห์ทรงส่งคนไปถึงอิสราเอลและยูดาห์ทั้งหมด และทรงพระอักษรถึงเอฟราอิมกับมนัสเสห์ด้วย ว่าเขาทั้งหลายควรจะมายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ที่กรุงเยรูซาเล็ม เพื่อถือเทศกาลปัสกาถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอล
2. เพราะว่าพระราชา พวกเจ้านายของพระองค์และชุมนุมชนทั้งหมดในกรุงเยรูซาเล็มได้ปรึกษากัน ที่จะถือเทศกาลปัสกาในเดือนที่สอง
3. เนื่องจากเขาทั้งหลายไม่สามารถถือปัสกาได้ตามกำหนด เพราะพวกปุโรหิตยังไม่สามารถชำระตัวให้บริสุทธิ์จนได้จำนวนพอเพียง และประชาชนก็ไม่ได้ชุมนุมกันในกรุงเยรูซาเล็ม
4. แผนงานนี้จึงเป็นสิ่งที่พระราชาและชุมนุมชนทั้งหมดเห็นว่าถูกต้อง
5. เขาทั้งหลายจึงจัดทำคำประกาศออกไปทั่วอิสราเอล ตั้งแต่เบเออร์เชบาถึงดาน เรียกร้องประชาชนให้มาถือปัสกาถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลที่กรุงเยรูซาเล็ม เพราะพวกเขาไม่ได้ถือกันด้วยจำนวนคนมากๆ ตามที่เขียนไว้
6. คนเดินหนังสือจึงออกไปทั่วอิสราเอลและยูดาห์ ตามพระบัญชาของพระราชา และถือหนังสือจากพระราชาและพวกเจ้านายของพระองค์ที่ว่า “โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงกลับมาหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของอับราฮัม อิสอัค และอิสราเอล เพื่อพระองค์จะทรงหันกลับมายังคนที่เหลืออยู่ของพวกท่าน ซึ่งรอดจากพระหัตถ์ของบรรดาพระราชาแห่งอัสซีเรีย
7. อย่าเป็นเหมือนบรรพบุรุษและพี่น้องของพวกท่านผู้ไม่ซื่อสัตย์ต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกเขา พระองค์จึงทรงทำให้พวกเขาเป็นสิ่งที่น่าสยดสยองตามที่พวกท่านเห็นอยู่
8. บัดนี้อย่าหัวแข็งเหมือนอย่างบรรพบุรุษของท่านทั้งหลาย แต่จงมอบตัวท่านแด่พระยาห์เวห์ จงมายังสถานนมัสการของพระองค์ ซึ่งพระองค์ทรงชำระให้บริสุทธิ์เป็นนิตย์ และจงปรนนิบัติพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เพื่อพระพิโรธรุนแรงของพระองค์จะหันไปจากท่านทั้งหลาย
9. เพราะถ้าท่านทั้งหลายกลับมาหาพระยาห์เวห์ พี่น้องและลูกหลานของพวกท่านจะได้รับความกรุณาจากพวกที่จับเขาไปเป็นเชลย และจะได้กลับมายังแผ่นดินนี้อีก เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงมีพระคุณและพระกรุณา ถ้าพวกท่านกลับมาหาพระองค์ พระองค์จะไม่หันพระพักตร์ไปจากพวกท่าน”
10. คนเดินหนังสือจึงไปตามเมืองต่างๆ ทั่วแผ่นดินเอฟราอิม และมนัสเสห์ ไกลไปจนถึงเศบูลุน แต่คนทั้งหลายต่างก็หัวเราะเยาะและเย้ยหยันพวกเขา
11. มีเพียงบางคนจากเผ่าอาเชอร์ มนัสเสห์และเศบูลุนที่ถ่อมตัวลงและมายังกรุงเยรูซาเล็ม
12. พระหัตถ์ของพระเจ้าก็ทรงอยู่เหนือยูดาห์ด้วย เพื่อทำให้พวกเขาเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันที่จะทำตามสิ่งที่พระราชาและพวกเจ้านายได้บัญชาไว้ตามพระวจนะของพระยาห์เวห์
13. ประชาชนจำนวนมากมาประชุมกันในกรุงเยรูซาเล็ม เพื่อถือเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อในเดือนที่สอง เป็นการชุมนุมที่ยิ่งใหญ่มาก
14. เขาทั้งหลายลงมือกำจัดแท่นบูชาที่อยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม รวมทั้งแท่นสำหรับเผาเครื่องหอมทั้งหมด และขนไปทิ้งในหุบเขาขิดโรน
15. และเขาทั้งหลายฆ่าแกะปัสกาในวันที่สิบสี่ของเดือนที่สอง บรรดาปุโรหิตและคนเลวีรู้สึกละอายใจ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงชำระตัวให้บริสุทธิ์ และนำเครื่องบูชาเผาทั้งตัวมาในพระนิเวศของพระยาห์เวห์
16. เขาทั้งหลายเข้าประจำตำแหน่งที่เคยอยู่ ตามบทบัญญัติของโมเสสคนของพระเจ้า ปุโรหิตก็เอาเลือดซึ่งรับมาจากมือของคนเลวีมาประพรม
17. เพราะคนจำนวนมากในชุมนุมชนนั้นยังไม่ได้ชำระตัวให้บริสุทธิ์ ฉะนั้นคนเลวีจึงต้องฆ่าแกะปัสกาแทนทุกคนที่ไม่บริสุทธิ์ เพื่อถวายเป็นสิ่งบริสุทธิ์แด่พระยาห์เวห์
18. เพราะว่าในคนจำนวนมากมายนั้น มีคนมากซึ่งมาจากเอฟราอิม มนัสเสห์ อิสสาคาร์ และเศบูลุนที่ยังไม่ได้ชำระตัวให้บริสุทธิ์ แต่พวกเขาก็รับประทานปัสกาแม้ขัดต่อข้อบัญญัติ ดังนั้นเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานเผื่อพวกเขาว่า “ขอพระยาห์เวห์ผู้ประเสริฐทรงให้อภัยแก่ทุกๆ คน
19. ผู้ตั้งใจแสวงหาพระเจ้า คือพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกเขา ถึงแม้ว่าไม่ได้เป็นไปตามกฎของความบริสุทธิ์แห่งสถานนมัสการนี้”
20. พระยาห์เวห์ทรงฟังเฮเซคียาห์และทรงรักษาประชาชน
21. แล้วประชาชนอิสราเอลที่อยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม ถือเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อ 7 วันด้วยความยินดีอย่างยิ่ง และคนเลวีกับปุโรหิตสรรเสริญพระยาห์เวห์ทุกทุกวัน ด้วยเครื่องดนตรีที่ให้เสียงดังถวายแด่พระยาห์เวห์
22. เฮเซคียาห์ทรงกล่าวหนุนใจคนเลวีทุกคนที่แสดงฝีมือดี ในการปรนนิบัติพระยาห์เวห์ ประชาชนจึงรับประทานอาหารในเทศกาลเลี้ยงนั้นเจ็ดวัน และถวายเครื่องบูชาเป็นเครื่องศานติบูชา ทั้งขอบพระคุณพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกเขา
23. แล้วชุมนุมชนทั้งหมดก็ตกลงกันที่จะถือเทศกาลเลี้ยงต่ออีกเจ็ดวัน พวกเขาจึงถือเทศกาลเลี้ยงต่ออีกเจ็ดวันด้วยความยินดี
24. เพราะเฮเซคียาห์พระราชาแห่งยูดาห์ประทานวัวผู้ 1,000 ตัว และแกะ 7,000 ตัวแก่ชุมนุมชนให้เป็นเครื่องบูชา และพวกเจ้านายก็ให้วัวผู้ 1,000 ตัว และแกะ 10,000 ตัวแก่ชุมนุมชน ปุโรหิตจำนวนมากมายก็ชำระตัวให้บริสุทธิ์
25. ชุมนุมชนทั้งหมดของยูดาห์กับบรรดาปุโรหิตทั้งคนเลวี และชุมนุมชนทั้งหมดซึ่งมาจากอิสราเอล รวมทั้งคนต่างด้าวที่มาจากอิสราเอลและที่อยู่ในยูดาห์ต่างก็เปรมปรีดิ์กัน
26. จึงมีความยินดีอย่างยิ่งในกรุงเยรูซาเล็ม เพราะตั้งแต่สมัยของซาโลมอนพระราชโอรสของดาวิดพระราชาแห่งอิสราเอล ไม่เคยมีอย่างนี้ในกรุงเยรูซาเล็มเลย
27. แล้วบรรดาปุโรหิตและคนเลวีลุกขึ้นอวยพรประชาชน เสียงของพวกเขาก็ไปถึงพระกรรณ และคำอธิษฐานก็ไปยังที่ประทับบริสุทธิ์ของพระองค์ในฟ้าสวรรค์