พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

โยบ 39:2-17 ฉบับ1971 (TH1971)

2. เจ้า​นับ​เดือน​ที่​มัน​ท้อง​ครบ​ได้​หรือและ​เจ้า​รู้​เวลา​เมื่อ​มัน​ตก‍ลูก​ไหม

3. คือ​เมื่อ​มัน​ฟุบ​ลง​ตก‍ลูก​ของ​มันแล้ว​ก็​ตก​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​ออก​มา

4. ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​แข็ง‍แรง​ขึ้น มัน​เติบ‍ใหญ่​ใน​กลาง‍แจ้งมัน​ออก​ไป แล้ว​ไม่​กลับ​มา​หา​อีก

5. “ใคร​ปล่อย​ให้​ลา‍ป่า​วิ่ง​กระ‌เจิง​ไปใคร​แก้​เชือก​ผูก​ลา‍เปลี่ยว

6. ซึ่ง​เรา​ได้​ให้​ถิ่น​แห้ง‍แล้ง​เป็น​บ้าน​ของ​มันและ​ให้​ดิน​เค็ม​เป็น​ที่​อา‌ศัย​ของ​มัน

7. มัน​เย้ย​เสียง​อึก‌ทึก​ของ​เมืองมัน​ไม่‍ได้​ยิน​เสียง​ของ​ผู้​ขับขี่​ตะ‌โกน​บอก

8. มัน​ตระ‌เวน​ภูเขา​อัน​เป็น​ลาน​หญ้า​ของ​มันและ​มัน​แสวง​หญ้า‍เขียว​ทุก​อย่าง

9. “วัว‍กระ‌ทิง​ยอม​รับ‍ใช้​เจ้า​หรือมัน​จะ​นอน​ค้าง‍คืน​อยู่​ที่​ราง‍หญ้า​ของ​เจ้า​หรือ

10. เจ้า​เอา​เชือก​ผูก​วัว‍กระ‌ทิง​ให้​ลาก​ไถ​ได้​หรือหรือ​มัน​จะ​ยอม​คราด​ที่​ลุ่ม​ตาม​เจ้า​ไป​หรือ

11. เจ้า​จะ​พึ่ง​มัน เพราะ​แรง​มัน​มาก​ได้​หรือหรือ​จะ​มอบ​งาน​ของ​เจ้า​ไว้​กับ​มัน

12. เจ้า​ไว้​ใจ​ว่า​มัน​จะ​กลับ​มาและ​นำ​ข้าว‍ของ​เจ้า​มา​ที่​ลาน​นวด‍ข้าว​หรือ

13. “ปีก​ของ​นก​กระ‌จอก‍เทศ​กระ‌พือ​ไป​ด้วย​ความ​ภาคภูมิแต่​ปีก​และ​ขน​ของ​มัน​เหมือน​ของ​นก‍กระ‌สา‍ดำ​หรือ

14. เพราะ​มัน​ละ​ไข่​ของ​มัน​ไว้​กับ​ดินให้​มัน​อบ‍อุ่น​อยู่​ใน​ดิน

15. ลืม​ไป​ว่า​ตีน​หนึ่ง​อาจ​จะ​เหยียบ​มัน​แหลกและ​สัตว์‍ป่า‍ทุ่ง​จะ​ย่ำ​มัน

16. มัน​รุน‍แรง​ต่อ​ลูก‍อ่อน​ของ​มัน​อย่าง​กับ​ว่า​ไม่‍ใช่​ลูก​ของ​มันถึง​มัน​จะ​เหนื่อย​เปล่า มัน​ก็​ไม่​ไย‍ดี

17. เพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​กระ‌ทำ​ให้​มัน​ลืม​สติ‍ปัญ‌ญาและ​มิ‍ได้​ทรง​ให้​มัน​มี​ความ​เข้า‍ใจ

อ่านบทที่สมบูรณ์ โยบ 39