26. เขาทั้งสองนอนลงในผงคลีดินเหมือนกันและตัวหนอนก็คลุมเขาทั้งสองไว้
27. “ดูเถิด ข้ารู้ความคิดของท่านและอุบายของท่านที่จะทำผิดต่อข้า
28. เพราะท่านว่า ‘วังของเจ้านายอยู่ที่ไหนเต็นท์ซึ่งคนอธรรมอาศัยนั้นอยู่ที่ไหน’
29. ท่านมิได้ถามนักท่องเที่ยวและท่านไม่ได้รับสักขีพยานของเขาหรือ
30. ว่าในคราวที่เกิดภัยพิบัตินั้นคนอธรรมมักรอดได้และเขาได้รับการช่วยเหลือให้พ้นในวันแห่งพระพิโรธ
31. ใครแจ้งวิธีการของเขาให้เขาฟังและผู้ใดสนองเขาในสิ่งที่เขาได้กระทำ
32. และเมื่อคนหามเขาไปยังหลุมศพก็มียามเฝ้าที่อุโมงค์
33. สำหรับเขาก้อนดินที่หุบเขาก็เบาสบายคนทั้งปวงก็ตามเขาไปและคนที่ไปข้างหน้าก็นับไม่ถ้วน
34. แล้วทำไมท่านจะมาเล้าโลมใจข้าด้วยสิ่งว่างเปล่าคำตอบของท่านไม่มีอะไรเหลือแล้ว นอกจากหลอกลวง”