10. พระองค์ทรงพังข้าลงเสียทุกด้าน และข้าก็สิ้นไปพระองค์ทรงทึ้งความหวังของข้าขึ้นเหมือนถอนต้นไม้
11. พระพิโรธของพระองค์พลุ่งขึ้นใส่ข้าและทรงนับข้าว่าเป็นปรปักษ์ของพระองค์
12. กองทหารของพระองค์เข้ามาพร้อมกันเขาทั้งหลายก่อเชิงเทินต่อสู้ข้าและตั้งค่ายล้อมเต็นท์ของข้า
13. “พระองค์ทรงให้พี่น้องของข้าห่างไกลจากข้าผู้ที่คุ้นเคยของข้าก็หันไปจากข้าเสีย
14. ญาติของข้าและเพื่อนสนิทของข้าได้ละลืมข้าเสียแล้ว
15. บรรดาแขกในบ้านของข้าและสาวใช้ของข้า นับข้าเป็นคนต่างถิ่นข้ากลายเป็นคนต่างด้าวในสายตาของเขา
16. ข้าเรียกคนใช้ของข้า แต่เขาไม่ตอบข้าข้าต้องวิงวอนเขาด้วยปากของข้า
17. ข้าเป็นที่ขยะแขยงแก่ภรรยาของข้าเป็นที่น่าเกลียดแก่ลูกชายแห่งมารดาของข้าเอง
18. แม้เด็กๆดูหมิ่นข้าเมื่อข้าลุกขึ้นเขาก็ว่าข้า
19. สหายสนิททั้งสิ้นของข้ารังเกียจข้าและคนเหล่านั้นที่ข้ารัก เขาหันหลังให้ข้า
20. กระดูกของข้าเกาะติดหนังและติดเนื้อของข้าและข้ารอดได้อย่างหวุดหวิด
21. ข้าแต่ท่าน สหายของข้า สงสารข้าเถิด สงสารข้าเถิดเพราะพระหัตถ์ของพระเจ้าได้แตะต้องข้า
22. ทำไมท่านทั้งหลายจึงไล่ตามข้าอย่างกับเป็นพระเจ้าทำไมท่านไม่พอใจกับเนื้อของข้า
23. “โอ ข้าอยากให้ถ้อยคำของข้าได้ถูกบันทึกไว้โอ ข้าอยากให้จารึกไว้ในหนังสือ