7. แต่นี่แหละ เดี๋ยวนี้พระเจ้าทรงให้ข้าเหนื่อยยากพระองค์ทรงกระทำให้พรรคพวกทั้งสิ้นของข้าเริศร้าง
8. และพระองค์ได้ให้ข้าหดหู่ลงซึ่งสภาพนี้เป็นพยานปรักปรำข้าและความผ่ายผอมของข้าลุกขึ้นปรักปรำข้ามันเป็นพยานใส่หน้าข้า
9. พระองค์ทรงฉีกข้าด้วยพระพิโรธของพระองค์และทรงเกลียดชังข้าพระองค์ทรงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าปรปักษ์ของข้าถลึงตาสู้ข้า
10. มีคนอ้าปากใส่ข้าเขาตบแก้มประจานข้าเขาสุมหัวกันปรักปรำข้า
11. พระเจ้าทรงมอบข้าให้แก่คนอธรรมและทรงเหวี่ยงข้าไว้ในมือของคนชั่วร้าย
12. ข้าอยู่สบาย และพระองค์ทรงหักข้าสะบั้นเออ พระองค์ทรงฉวยคอข้า และฟาดข้าลงเป็นชิ้นๆพระองค์ทรงตั้งข้าให้เป็นเป้าของพระองค์นักธนูของพระองค์ล้อมข้า
13. พระองค์ทรงทะลวงเปิดไตของข้า และไม่เพลามือเลยพระองค์ทรงเทน้ำดีของข้าลงบนดิน
14. พระองค์ทรงพังเข้าไปเป็นช่องๆพระองค์ทรงวิ่งเข้าใส่ข้าอย่างนักรบ
15. ข้าเย็บผ้ากระสอบติดหนังของข้าและวางกำลังของข้าลงในผงคลีดิน
16. หน้าของข้าแดงด้วยการร่ำไห้เงาแห่งความตายอยู่ที่หนังตาของข้า
17. แม้ว่าในมือของข้าไม่มีความทารุณเลยและคำอธิษฐานของข้าก็บริสุทธิ์
18. “โอ แผ่นดินโลกเอ๋ย อย่าปิดบังโลหิตของข้านะอย่าให้เสียงร้องของข้ามีที่หยุดพัก
19. ดูเถิด เดี๋ยวนี้เองพยานของข้าก็อยู่ในฟ้าสวรรค์และท่านที่รับรองข้าก็อยู่ในที่สูง
20. เพื่อนของข้าด่าข้าตาของข้าเทน้ำตาออกถวายพระเจ้า
21. ขอให้พยานนั้นยันความชอบธรรมของมนุษย์ต่อพระเจ้าอย่างที่มนุษย์กระทำต่อเพื่อนบ้านของเขา
22. เพราะว่าต่อไปอีกไม่กี่ปีข้าจะไปตามทางที่ข้าจะไม่กลับ